এগৰাকী বেশ্যাৰ হত্যাকাণ্ডৰ ৰহস্য ( খণ্ড ৩৩ ) : Assamese Storyboard

কাবেৰী থানা লৈ আহিছিল । আহিয়েই হাহি হাহি নিয়ৰ ৰ ওচৰলৈ গৈছিল । ইতিমধ্যে বৰুৱা ই বৰ্মনক নিৰ্দেশ দিছিল নিয়ৰক উলিয়াই আনিবলৈ( Assamese Storyboard ) । কাবেৰী য়ে লক্ষ্য কৰিছিল নিয়ৰ বহু খিনি খীনালে । লগতে ডাড়ি চুলিয়ে ভোবোকাৰ হ'ল । 

- নিয়ৰ বলা ।

সি তাইৰ দুচকুলৈ চাই আছিল ।

- হাৰে কি হল ! তেনেকৈ চাই আছা যে !

- নাই একো নাই ।

সি তাৰ দুচকুৰ পৰা ওলাই অহা চকুলো খিনি দুয়োখন হাতেৰে মোহাৰি লৈছিল ।

- হাৰে বাবা তুমি কান্দিছা কিয় ?

- নাই একো নাই । তোমাক ধন্যবাদ কাবেৰী ।

- ধন্যবাদ তুমি মোক নহয় বৰুৱা ছাৰক দিয়া ।বলা এতিয়া ।

             কাবেৰী য়ে নিয়ৰক বৰুৱা ৰ ওচৰলৈ লৈ আহিছিল । বৰুৱা ৰ নিয়ৰক দেখাৰ লগে লগে দুখ লাগিছিল । কাৰণ প্ৰথম দিনা যেতিয়া আৰক্ষীয়ে নিয়ৰক এৰেষ্ট কৰিছিল । সেই জন নিয়ৰ আৰু আজিৰ নিয়ৰ জনৰ মাজত আকাশ পাতল প্ৰভেদ ।‌ /p>

- ডেকা ল'ৰা চিন্তা কৰিব নালাগে । আজিৰ পৰা তুমি মুকলি আকাশৰ তলত ।‌

- ধন্যবাদ ছাৰ। কিন্তু 

- কিন্তু কি নিয়ৰ ?

- মই অতি সোনকালেই ৰাধিকা ৰ হত্যাকাৰী ধৰা পৰাটো বিচাৰোঁ ছাৰ । 

- নিশ্চয় , এই দুদিনতে ৰাধিকা ৰ হত্যাকাৰী ও ধৰা পৰিব । মই ৰাধিকা ৰ ডায়েৰী খনৰ সহায়তে ৰাধিকা ৰ হত্যাকাৰী বিচাৰি পালোঁ । ৰাধিকা ৰ ডায়েৰী ৰ আৰু দুটা মান পৃষ্ঠা আছে । হয়টো এই কেইটা পৃষ্ঠা পঢ়িলে অতিশিঘ্ৰে ৰাধিকা ৰ হত্যাকাৰী ধৰা পৰিব ।

- আপোনাৰ এই প্ৰচেষ্টা ক সলাগ লৈছোঁ ছাৰ ।

- এয়া মোৰ দায়িত্ব আৰু কৰ্তব্য । কাবেৰী নিয়ৰক আজিয়ে দেউতাকৰ ওচৰলৈ লৈ যাওক ।  মানুহ জনক এই ভাল সময়ৰ আনন্দ ল'ব দিয়ক ।

- হ'ব ছাৰ । মই এতিয়াই নিয়ৰক দেউতাকৰ ওচৰলৈ লৈ যাম ।

- উম ।

             ইতিমধ্যে জেলৰ কৰ্তৃপক্ষ আহি অবিনাশ দুৱৰা ক জেললৈ লৈ গ'ল । যিটো মুহুৰ্ত আছিল এটা খুব দুখৰ মূহুৰ্ত । ৰেখাই ভাগি পৰিছিল । এতিয়া কনমানি জনীৰ সৈতে অকলশৰীয়া কৈ থাকিব লাগিব ৰেখা । মল্লিকা ই যিহেতু ৰেখা আৰু ছোৱালী জনীক গুৰুত্ব ই নিদিয়ে । কাবেৰী য়ে নিয়ৰক ৰেখাৰ সকলো কথা কৈছিল । কেনেকৈ কি পাকচক্ৰত পৰি দুৱৰাই পলাশক হত্যা কৰিছিল । নিয়ৰে কেতিয়াও অইনৰ দুখ সহি থাকিব নোৱাৰে । সি ৰেখাৰ কোচৰ পৰা ৰেখাৰ ছোৱালী জনীক তানি আনিছিল । নিয়ৰক প্ৰথম দেখাৰ লগে লগে মৰম লগা কনমানি জনীয়ে ভয় খাইছিল । ভয় খোৱা টো স্বাভাৱিক কাৰন ইতিমধ্যে নিয়ৰ ডাড়ি চুলিৰ সৈতে ভোবোকাৰ হৈ আছিল । কিন্তু নিয়ৰ ৰ মৰম পায় ছোৱালী জনী নিয়ৰৰ সৈতে উমলিব ল'লে ।

- বাইদেউ !

নিয়ৰে ৰেখাক মাতিছিল । ৰেখা আচৰিত হৈছিল কোনে ইমান কোমল মাতেৰে ইমান আন্তৰিকতাৰে ৰেখাক মাতিছে বাইদেউ ! মূৰ তুলি চাই দেখিছিল নিয়ৰ ।

- বাইদেউ ! কিন্তু আপুনি ?

- মই নিয়ৰ কাকতি । আজি দেৰমাহ থানাৰ লক আপৰ ভিতৰত সোমায় থকা নিয়ৰ কাকতি । মোক তুমি কব পাৰে ।

- তাৰ মানে তুমি ও !

- বাধ্যত পৰি কেতিয়াবা কিছুমান কাম কৰা যায় বাইদেউ । যেতিয়া কাৰোবাৰ প্ৰতি ভালপোৱা অন্ধ হয় তেতিয়া অজানিতে কিছুমান অপৰাধ কৰা হয়।

- মই তোমাৰ কথা বোৰ বুজা নাই ।

- বুজা নাই নহয়, বুজাই কৈছোঁ শুনক । মোৰ প্ৰেমিকা ৰাধিকা ক যেতিয়া পলাশে বেয়া পথত অনা বুলি শুনিছিলো ঠিক তেতিয়াই মই নিজক সংযম কৰিব নোৱাৰিলোঁ । সেয়েহে মই সেই ৰাতিয়ে পলাশক ভয় খুৱাইছিলো আৰু তাৰে শাস্তি এয়া । আৰু ঠিক হয়টো মোৰ দৰে ও দুৱৰা দাই নিজক বুজাৱ নোৱাৰি !

- বুজিছো । 

- এতিয়া বলক । আপোনাক ঘৰত থৈ যাম ।

- মই মাইনাৰ লগত অকলে যাব পাৰিম ।

- নালাগে আমি সেই ফালেই যাম । যদি নিজৰ ভাইটি বুলি ভাবে তেন্তে !

- ঠিক আছে বলা ।

              কাবেৰী আৰু নিয়ৰে ৰেখা আৰু ৰেখাৰ মৰম লগা কনমানি জনীক লগত লৈ আহিলে । এটা সময়ত সিহঁতে আহি ৰেখাৰ ঘৰ পালে । ৰেখা গাড়ীৰ পৰা নামিলে । 

- বাইদেউ এইটো মোৰ ফোন নং । কিবা বিপদ হ'লে মোক ফোন কৰিব ।

- ঠিক আছে ভাইটি । 

- এতিয়া আমি আহো ।

- মামা !

হঠাৎ ৰেখাৰ মৰম লগা ছোৱালী জনীয়ে নিয়ৰক মাতিছিল । নিয়ৰে আৰু নোৱাৰিলে । সি দ্ৰাইভাৰৰ চিটৰ পৰা নামি আহিলে । তাইক আকৌ কোচত ল'লে ।( Assamese Storyboard )

- আকৌ এবাৰ মাতা মাইনা ।

- মামা ।

            নিয়ৰে তাইক জোৰকৈ সাৱতি ধৰিছিল ।ইমান মৰম লগা ছোৱালী জনী । তাৰ ও সপোন আছিল এজনী ভাগিনৰ সৈতে উমলা । কিন্তু কি কৰিব তাৰ বায়েক বা ভনীয়েক নাই জীৱন ত । কিয় জানো ৰেখাৰ ও নিয়ৰক নিজৰ ভায়েকৰ নিচিনা লাগি গল । হঠাৎ নিয়ৰে চকুলো তুকি ৰেখা আৰু ছোৱালী জনীৰ পৰা বিদায় মাগিলে । গাড়ীৰে আহি থাকোঁতে কাবেৰী য়ে নিয়ৰক লক্ষ্য কৰিছিল সি অলপ দুখ মনৰে আছিল । আচলতে কাবেৰী য়ে বুজি পায় নিয়ৰে অইনৰ দুখত সমভাগী হয়। যেনেকৈ তাইৰ মাকৰ বেমাৰৰ সময়ত সি দেউতাকৰ জেপৰ পৰা টকা চুৰ কৰি তাইৰ মাকৰ চিকিৎসা ৰ বাবে দিছিল । সেইজন  ল'ৰা মনটো কাবেৰী য়ে সেইদিনা ই চিনি পাইছিল ।     

               আজি বহুদিনৰ মূৰত নিয়ৰে নিজৰ ঘৰ খনলৈ আহিছে । যিখন ঘৰত আছে তাৰ মাকৰ স্মৃতি আৰু এজন পৰাজয় স্বীকাৰ নকৰা ,সৎ সাহসী বীৰ যোদ্ধা তাৰ দেউতাক । আজি সি তাৰ দেউতাক ৰ ওচৰলৈ গৈ গৌৰৱ ৰে কব " এয়া চোৱা দেউতা তোমাৰ ল'ৰা অপৰাধী নহয়, তোমাৰ ল'ৰা হত্যাকাৰী নহয় " । হয়টো সেই মুহুৰ্ত ত দেউতাকে তাক সাৱটি লৈ কান্দিব । সি ও হয়টো দেউতাকৰ বুকুৰ মাজত ফেকুৰী ফেকুৰী কান্দিব । আজি সেই সময় খিনি তাৰ জীৱন ৰ এক বিশেষ মূহুৰ্ত হিচাপে পৰিগণিত হ'ব । ইতিহাসৰ পৃষ্ঠাত সদায় ৰৈ যাৱ সেই বিশেষ সময় খিনিৰ অনুভৱ ।

              বৰুৱা ই এটা ভাগৰৰ হুমুনিয়াহ এৰিলে । বাহ: ঘাট - প্ৰতিঘাটৰ মাজত পলাশৰ হত্যাকাৰী চিনাক্ত হ'ল । কিন্তু ৰাধিকা ৰ ডায়েৰী খন নোপোৱা হ'লে যটিল আছিল পলাশৰ হত্যাকাৰী বিচৰা টো । কিন্তু বৰুৱা ই এতিয়া আকৌ বহি থাকিব নোৱাৰে । কাৰণ এতিয়া ন্যায় দিব লাগিব অভাগিনী ৰাধিকা ক । কোন দুষ্ট চক্ৰ ই হত্যা কৰিছিল এজনী সহজ সৰল ছোৱালী ক । সেয়েহে বৰুৱা ই আকৌ মেলি লৈছিল ৰাধিকা ৰ ডায়েৰী খন ।

" জীৱন ৰ প্ৰতিটো পল - অনুপল মই সদায় ভয় শংকাৰ মাজেৰে পাৰ কৰিছিলোঁ । জীৱন ত মোৰ এনেকুৱা এটা দিন যোৱা নাই যিটো দিনত নেকি মই অকন হ'লে ও সুখী অনুভৱ কৰিছিলোঁ ।‌ প্ৰতিটো দিন মই কান্দিছিলো । প্ৰতিটো দিনতে মোৰ লগত কল্পনা নকৰা কিছুমান ঘটনা ঘটিছিল ।

             আজি মোৰ ফোন লৈ এটা অচিনাকী নম্বৰৰ ফোন আহিছিল ।‌ মই তৎক্ষনাত ফোন টো ৰিচিভ কৰিছিলোঁ ।

- হেল্ল'

- ৰাধিকা মই মামীয়ে কৈছোঁ ।

- বাহ: মামী আপুনি ! এইটো কাৰ ফোন নং

কিন্তু হঠাৎ মোৰ মনত পৰিল এষাৰ কথা । মামীয়ে মোক কোনো দিন ৰাধিকা বুলি মতা নাছিলে । মামীয়ে মোক সদায় মাজনী বুলিয়ে মাতিছিল । কিন্তু আজি হঠাৎ ৰাধিকা বুলি !

- এইটো মোৰে ফোন নং ।

- অহ, মোবাইল কিনিলা ! ভালেই কৰিলা ।

- হয়, কামৰ কাৰনে ও প্ৰয়োজন হ'ল মোবাইল টো ।

- কাম মানে !

- মই এটা কামত সোমাইছো গুৱাহাটী ত । ল'ৰা ক মাৰ লগত গাওঁ ত থৈ আহিছোঁ ।

- কি ! কিন্তু তুমি থাকা কত ? মোক কোৱা মই লগ কৰিম তোমাক ।

- হ'ব বাৰু মই তোমাক জনাম । কিন্তু মই তোমাক এটা বিশেষ কাৰনত ফোন কৰিছোঁ ।

- বিশেষ কাৰনত ! কি কাৰনত মামী ? কিবা অসুবিধা হৈছে নেকি ?

- তুমি মোক ইমান দিন যিমান খিনি টকা দিলা মই হিচাপ ৰাখিছোঁ ।

মামীয়ে এইটো কি কথা কলে মই নুবুজিলো । মই সামৰ্থ অনুযায়ী মামী ক সহায় কৰিছিলোঁ । কিন্তু আজি মামীয়ে এইবোৰ কি কৈছে ।

- কিন্তু মামী !

- চিন্তা কৰিব নালাগে । এতিয়া মোৰ টকাৰ অভাৱ নাই । গতিকে অতিশিঘ্ৰে মই তোমাৰ ধাৰ মাৰিম ।

- মামী আপুনি এইবোৰ কি কৈছে ! মই সেইখিনি আপোনাক সহায় কৰি আহিছোঁ ।

- কাৰোবাৰ সহায় লৈ এদিন মই মানুহৰ সমালোচনা ৰ লক্ষ্য হ'ব নোখোজো । গতিকে অতিশিঘ্ৰে মই তোমাক লগ কৰিম ।

- মামী !

- মই এতিয়া ৰাখিছোঁ । মই কামত যাও । 

- মামী , হেল্ল' মামী ।

             নাই মামীয়ে ফোনটো কাতিছিল । মই আচৰিত হৈছিলোঁ হাৰে মোৰ মামীৰ ইমান পৰিবৰ্তন । মই এতিয়া কাক আপোন বুলি বিশ্বাস কৰিম । আচলতে এই পৃথিৱী খনত মোৰ আপোন কোনো নাই । মই অকলশৰীয়া।  আজিৰ পৰা মই সকলো বুজিলো । "p>

আচৰিত ! বৰুৱা নিজে আচৰিত হৈছিল ৰাধিকা ৰ এই পৃষ্ঠাবোৰ পঢ়ি । বৰুৱা ই পিছৰ পৃষ্ঠাটো লুতিয়াইছিল । তেনেতে পিছৰ পৃষ্ঠাত বৰুৱা ৰ চকুত পৰিছিল এটা গাড়ীৰ নাম্বাৰ ।  "AS 16F - 7345 " লগতে পৃষ্ঠাটোত আছিল তেজৰ চেকুৰা । তাৰমানে !

এই উপন্যাস খনৰ  বাকী কেইটা খণ্ড পঢ়ক এই লিংকত - https://www.smj24.in/search/label/Radhika?&max-results=7

(ধাৰাবাহিক খনৰ পৰবৰ্তী খণ্ড কালিলৈ দিনৰ ঠিক ১১ বজাত প্ৰকাশ পাব। সময়মতে পঢ়িবলৈ অনুগ্ৰহ কৰি গুগুলত চাৰ্ছ কৰিব - smj24.in )

আগলৈ…

                    ক্ৰমশঃ © ৰাগ ৰঞ্জন

গল্প বা উপন্যাস প্ৰেৰণ কৰিবলৈ আমাৰ মেইল আই দি আৰু ফেচবুক পেজৰ লিংক তলত উল্লেখ কৰা হল ।( Assamese Storyboard )

আমাৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - www.SMJ24.facebook page

আমাৰ মেইল আই ডিৰ লিংক - smj24.in@gmail.com

আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপটো আপুনি পোনপটিয়াকৈ গল্প প্ৰকাশ কৰিব পাৰে।

আমাৰ গ্ৰুপৰ লিংক - SMJ24.facbookgroup