সমকামি,মানৱ জীৱনৰ আন এক অধ্যায় ( খণ্ড - ২৭ ) : Assamese Storyboard

 

কথা পাতি থাকোঁতেই হঠাৎ মৃত্তিক উচুপি উঠিল । কি  হ'ল মৃত্তিক ? কিয় কান্দিছা তুমি.....? প্ৰশ্ন কৰিলে প্ৰাণে । ( Assamese Storyboard )

: বহুত দুখ লাগিছে অ' প্ৰাণ.....! নিজকে কেতিয়াবা বুজাব নোৱাৰা হৈ যাওঁ । তাৰ মুখখন মনত পৰিলেই সকলো খং অভিমান নিমিষতে মাৰ যায় । তথাপিও যেন আমাৰ ভালপোৱা আধৰুৱা...! কথাষাৰ কৈ মৌন হৈ পৰিল মৃত্তিক 

: দুখ নকৰিবা মৃত্তিক । তোমাৰ এই নীৰৱতা আৰু হাঁহিটোৰ মাজত বহুত কিবা লুকাই আছে । কিন্তু সেয়া বুজাৰ ক্ষমতা কেৱল তেঁওৰহে আছে । মোৰ বিশ্বাস তেওঁ এদিন সকলো বুজি পাব । তুমি মাথোঁ ধৈৰ্য ধৰা । 

: প্ৰাণে একদম সঁচা কথা কৈছে । আমাৰ এই ভালপোৱা জীয়াই ৰাখিবলৈ হ'লে আমি ধৈৰ্য ধৰি সাহসেৰে কিছুমান কাম কৰিব লাগিব মৃত্তিক । তেতিয়াহে আমাৰ প্ৰেমে পূৰ্ণতা পাব ।  প্ৰাণৰ লগতে সুৰত সুৰ মিলাই কলে ভৈৰৱে । 

: চোৱা ভৈৰৱ ....! কাৰোবাক প্ৰাণ খুলি ভাল পাই যোৱাৰ পাছত তেওঁৰ পৰা সেই মৰমখিনি ওলোটাই পাবলৈ অপেক্ষা কৰি থকা সময়খিনি বৰ কষ্টকৰ । 

: মই বুজি পাইছোঁ মৃত্তিক । কিন্তু কি কৰিবা কোৱা....? অপেক্ষা কৰাৰ বাহিৰে আন উপায়ো নাই ...! 

: ধৈৰ্য আৰু সহ্যৰ এটা সীমা থাকে ভৈৰৱ । প্ৰাণ আৰু গৌৰৱৰ যি ভালপোৱা , দুয়োটাৰ মাজত থকা understanding , respect এইবোৰ দেখি মই অভিভূত হৈ পৰিছোঁ । প্ৰাণ আৰু গৌৰৱ সঁচাই বহুত লাকী । 

: Thank you so much মৃত্তিক । হাঁহি এটা মাৰি কলে গৌৰৱে । ৰাজীৱ , তুমি কিয় ইমান মনে মনে আছা...?

: মইনো কি ক'ম গৌৰৱ দা । আপোনালোকৰ কথাবোৰকে শুনি আছোঁ ।  লাহেকৈ কলে ৰাজীৱে । 

: কিয় ....? তোমাৰ আৰু ভৈৰৱৰ প্ৰেম  মৃত্তিকৰ দৰে হোৱা হ'ল তুমি কি কৰিলা হেঁতেন....?

: ভৈৰৱ দাৰ ওপৰত মোৰ সম্পূৰ্ণ বিশ্বাস আছে । মই কষ্ট পোৱা কাম তেওঁ কেতিয়াও নকৰে । এইটোও ঠিক যে ভৈৰৱ দাই আজিলৈকে মোক জোৰ কৰা নাই । জুইৰ ওচৰত ঘিঁউ থাকিলে যিদৰে ঘিঁউ গলি যায় , সেইদৰে ভৈৰৱ দা মোৰ কাষত থাকিলে ময়ো সকলো পাহৰি যাওঁ । ভৈৰৱ দাৰ সুখেই মোৰ সুখ বুলি অনুভৱ কৰোঁ । লাজ লাজকৈ কলে ৰাজীৱে । 

: বা:...! ভৈৰৱ , ৰাজীৱৰ দৰে কথাবোৰ মোৰ ইও বুজি পোৱা হলে , মই বহুত সুখী হলোঁ হেঁতেন । 

: জানা মৃত্তিক , ভৈৰৱ আৰু ৰাজীৱৰ মাজতো বহুত Understanding আছে । এতিয়া তোমালোকে কথা পাতিয়ে দিনটো পাৰ কৰিবা নে দুপৰীয়া ভাতৰ ব্যৱস্থা কৰিব লাগিব ...?  সকলোৰে অনুমতি বিচাৰিলে প্ৰাণে । 

: নাই....! নাই.....!  প্ৰাণ , আমাৰ দুটাৰ বাবে একো যোগাৰ কৰিব নালাগে । আমি যামেই এতিয়া ।  টপৰাই কলে ভৈৰৱে । 

          বিচনাখনৰ পৰা লাহেকৈ নামি বাহিৰলৈ ওলাই গ'ল ভৈৰৱ । বৰ চোকাকৈ ৰ'দজাক ওলাইছে । চৰাই চিৰিকটি সকলোৱে গছৰ ছাঁত জিৰণি লৈছে । জেপৰ পৰা ৰুমালখন উলিয়াই মুখখন মোহাৰি ভৈৰৱ ভিতৰলৈ সোমাই আহিল । ...মৃত্তিক , প্ৰাণ আমি গৈ থাকোঁ । লগ পাই ভাল লাগিল মৃত্তিক । আকৌ লগ পাম...

: Sure, ভৈৰৱ । এমাহৰ ছুটিত ঘৰলৈ আহিছোঁ । so, আমাৰ এদিন ভাত খোৱাকৈ আহিবা । 

: এতিয়া আহিব নোৱাৰিম আৰু ...! Exam পালেহিয়ে নহয়....! একো পঢ়া হোৱাই নাই । পাছত লগ পাম দিয়া । আহিছোঁ প্ৰাণ ।  কথাষাৰ কৈয়ে ভৈৰৱ আৰু ৰাজীৱ প্ৰাণৰ ৰূমৰ পৰা ওলাই আহিল । ৰাজীৱক পদূলিত নমাই ঘৰলৈ যাব লওঁতেই তৰাই পাছফালৰ পৰা চিঞৰিলে ....ভৈৰৱ , ভাত খাই যাবা আহাঁ....! কিয় পদূলিৰ পৰাই ঘূৰি যাব লৈছা ....?  তৰাৰ মাতষাৰ শুনি পদূলিতে বাইকখন ৰখাই ভিতৰলৈ সোমাই আহিল ভৈৰৱ । ..... হাত মুখ ধুই লোৱাগৈ যোৱা । মই তোমালোকলৈ ভাত উলিয়াও । 

: ঠিক আছে মা ।  

         ভালকৈ হাতমুখ কেইটা ধুই ৰাজীৱ আৰু ভৈৰৱ দুয়োটা টেবুলত বহিল । তৰাই বইল ভাতকেইটা ধুনীয়াকৈ বাঢ়ি টেবুললৈ উলিয়াই দিলে । ...নেমু এডোখৰ দিম নেকি ভৈৰৱ ....? 

: দিয়ক মা । 

: মা , ভৈৰৱ দাক আচাৰ অকণো দি দিয়া আকৌ । তুমি নালাগে ৰ'বা ময়ে লৈ আহোঁ ।  ভাতৰ টেবুলৰ পৰা উঠি গৈ আমৰ আচাৰৰ বটলটো আনি আম এডোখৰ উলিয়াই ভৈৰৱৰ কাঁহীখনত দি দিলে ৰাজীৱে । ....খোৱা ভৈৰৱ দা । ভাত কেইটা খাই ভৈৰৱ পাকঘৰৰ পৰা ওলাই যোৱাৰ লগে লগেই বাচন কেইটা ধুই সামৰি থলে ৰাজীৱে । লং আৰু চ'ফৰ টেমাটোৰ পৰা লং আৰু চ'ফ কেইটামান উলিয়াই ভৈৰৱক দিলে । ( Assamese Storyboard )

: ৰাজীৱ , মই গৈ থাকোঁ । মাক মাত লগাই দিয়া ....! 

: ৰ'বা , মায়ে তোমাৰ বাবে বাৰীৰ পৰা কিবা এটা আনিবলৈ গৈছে । 

: মই সেইবোৰ একো নিব নোৱাৰিম দেই , তুমি লৈ যাবা । 

: পিঠিত তুলি নিব নালাগে নহয় । বেগত ভৰাই দিম আঁৰি দিলেই হ'ব আগত । 

           সোণ....! পাকঘৰৰ বেৰতে বজাৰ কৰা সৰু মোনা এটা আছে । লৈ আহাচোন....! পাছফালৰ চোতালৰ পৰা চিঞৰিলে তৰাই । তৰাৰ চিঞৰ শুনি ৰাজীৱে পাকঘৰৰ পৰা মোনাটো নি তৰাৰ হাতত দিলে । লাও দুটা মোনাটোত ভৰাই পাছ দুৱাৰেদি তৰা ভিতৰলৈ সোমাই আহিল । .....ভৈৰৱ , এইটো লোৱা । ঘৰৰে লাও দুটা দিছোঁ । 

: এইবোৰ নিদিয়া হ'লেও হয় । বজাৰৰ পৰা আনি থকাই হয় । 

: বজাৰৰ আৰু ঘৰৰ লাওৰ মাজত পাৰ্থক্য আছে । ঘৰৰ বুলি খাবা আৰু.... 

        তৰাৰ কথা পেলাব নোৱাৰি লাওৰ মোনাটো হাতত লৈ ভৈৰৱ পদূলিলৈ ওলাই গ'ল । ৰাজীৱেও পদূলিলৈকে আগবঢ়াই দিলে ভৈৰৱক । ....গৈ থাকা ভৈৰৱ দা । ঘৰ পাই ফোন কৰিবা । মায়ে তোমাক গালি পাৰিলেও একো উত্তৰ নিদিবা । 

: তুমি চিন্তা নকৰিবা । পৰিস্থিতি ঠিক নোহোৱালৈকে মই নীৰৱ দৰ্শক হৈয়ে থাকিম । বাই....  বাইকখন ষ্টাৰ্ট দি ৰাজীৱলৈ কেৰাহিকৈ চাই ভৈৰৱ গ'লগৈ । দিনটোৰ অৱসাদ আঁতৰ কৰিবৰ বাবেই বিচনাতে অলপ দীঘল দিলে ৰাজীৱে । গাৰুটো বুকুৰ মাজত সাৱতি সি ভাবিবলৈ ধৰিলে । ...প্ৰেম আচলতে কি...? প্ৰেম প্ৰেমেই...! সাধাৰণ প্ৰেম আৰু সমকামী প্ৰেম পানী আৰু জুইৰ দৰেই । সাধাৰণ প্ৰেমক সকলোৱে সহজে স্বীকাৰ কৰে কিন্তু সমকামী প্ৰেমক মানুহে ঘিণ কৰে । দুয়োটাই প্ৰেম , এটাক পূজা কৰে আনটোক তাচ্ছিল্য কৰে । এটা সময়ত মিৰবাঈৰ প্ৰেমৰ নিৰ্মলতা কোনেও বুজি পোৱা নাছিল কিন্তু সময় বাগৰি যোৱাৰ লগে লগেই সকলোৱে এতিয়া  মিৰবাঈৰ প্ৰেমৰ নিৰ্মলতাৰ কথা বুজি পালে । সময় আৰু সমাজ পৰিৱৰ্তনৰ লগে লগে সমকামী প্ৰেমৰ নিৰ্মলতাও এদিন সকলোৱে বুজিব ...,  কথাবোৰ ভাবি ভাবি বিছনাত বাগৰ সলাই থাকোঁতেই ৰাজীৱৰ ফোনটো বাজি উঠিল । ধৰোঁ নধৰোঁকৈ যীশুৰ ফোনটো ৰিচিভ কৰি ৰাজীৱ বিচনাৰ পৰা নামি আহিল । 

: হেল্ল'... ! দাদা 

: কি কৰিছ...? 

: শুই আছিলোঁ । তই..? 

: মই এইমাত্ৰ ৰূম পাইছোঁ । দেউতাক টকা কেইটামান পঠিয়াবলৈ কবিচোন । মই ফোন কৰি আছোঁ দেউতাই ফোনটো ৰিচিভ কৰা নাই । 

: মই কৈ দিম বাৰু ....! ভালকৈ পঢ়িবি দাদা । দেউতাই বৰ কষ্ট কৰি তোলৈ টকা পঠিয়াই । 

: তই মোক লেচন দিব নালাগে । ফোন ৰাখ...! ফোনটো কাটি দিলে যীশুৱে 

     .....সঁচা কথা কলে তাৰ খং উঠে , পঢ়িবলৈ গৈছে নে ফুৰ্তি কৰিবলৈ গৈছে দাদাইহে জানে । মুখৰ ভিতৰতে ভোৰভোৰাই থাকোঁতেই তৰা ৰূমটোলৈ সোমাই আহিল । 

: কি হ'ল সোণ....! ভোৰভোৰাই আছা যে...?

: দাদাই ফোন কৰিছিল । তাক বোলে আকৌ পইচা লাগে । 

: ঘৰৰ পৰা যাওঁতে দেখোঁন সি দহ হাজাৰ টকা লৈ গৈছিল । কি কৰিলে সেইসোপা...? 

: ময়ো তাকে ভাবিছোঁ মা...! দাদা পঢ়িবলৈ গৈছে নে নিজকে আধুনিক বুলি চিনাকি দিবলৈ গৈছে ...! 

: ৰ'বাচোন ! তাক কথাবোৰ সুধিব লাগিব । ইমানবোৰ টকা সি কিহত খৰছ কৰিলে । তালৈ ফোনটো লগাই দেচোন...! 

: এতিয়া ফোন কৰিব নালাগে মা , দেউতা অহাৰ পাছত দেউতাক সুধিবলৈ ক'বা । এতিয়া তুমি এইবোৰ কথা চিন্তা কৰি থাকিব নালাগে । সন্ধিয়া লাগিবৰে হ'ল , তুমি গোঁসাইঘৰত চাকি দিয়াগৈ যোৱা । তৰা ৰূমৰ পৰা ওলাই যোৱাৰ লগে লগেই ভৈৰৱলৈ ফোন কৰিলে ৰাজীৱে । ৰিং কৰি কৰি ফোনটো কাট খাই গল , তিনি চাৰিবাৰ ফোন কৰাৰ পাছতো ফোনটো ৰিচিভ নকৰিলে ভৈৰৱে । ভয় আৰু শংকাত ৰাজীৱৰ বুকুখন কঁপিবলৈ ধৰিলে । পঢ়া টেবুলৰ ওচৰৰ থকা শিৱৰ ফটোখনৰ ওচৰত ধূপডাল লগাই সেৱা কৰিবলৈ লওঁতেই ৰাজীৱৰ ফোনটো বাজি উঠিল । 

: ভৈৰৱ দা , কিয় ফোনটো ৰিচিভ কৰা নাছিলা...? 

: মই কাম এটা কৰি আছিলোঁ । কোৱা...

: মায়ে কিবা কৈছে নেকি তোমাক...? 

: মোক একো কোৱা নাই । কিন্তু বলকি আছে । 

: বলকিবলৈ দিয়া । তুমি একো নকবা কিন্তু...! 

: নকওঁ অ'....! এতিয়া ৰাখিছোঁ দিয়া , ৰাতিপুৱা লগ পাম । 

: ঠিক আছে ভৈৰৱ দা ।  ফোনটো কাটি দিলে ভৈৰৱে । দীঘলকৈ স্বস্তিৰ নিঃশ্বাস এটা এৰি পঢ়াৰ টেবুলত বহিল ৰাজীৱ । 

       ক্ৰমশঃ......

এই উপন্যাস খনৰ  বাকী কেইটা খণ্ড আৰু আন বহু গল্প/উপন্যাস পঢ়ক এই লিংকত - www.গল্প/উপন্যাস.com

( Assamese Storyboard )

আমালৈ গল্প বা উপন্যাস প্ৰেৰণ কৰিবলৈ আমাৰ মেইল আই দি আৰু ফেচবুক পেজৰ লিংক তলত উল্লেখ কৰা হল ।

আমাৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - www.SMJ24.facebook page

আমাৰ মেইল আই ডিৰ লিংক - smj24.in@gmail.com

আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপটো আপুনি পোনপটিয়াকৈ গল্প প্ৰকাশ কৰিব পাৰে।

আমাৰ গ্ৰুপৰ লিংক - SMJ24.facbookgroup

বিজ্ঞাপন