সমকামি,মানৱ জীৱনৰ আন এক অধ্যায় ( খণ্ড - ২২ ) : Assamese Storyboard

 

 শুনিলা নহয় । শইকীয়া খুড়াই কিমান আশা কৰিছে তোমাৰ পৰা ।  উৰ্বশীৰ কথা  শুনি ভৈৰৱৰ বিৰাট খং উঠিল । ( Assamese Storyboard )

: তোমালোকে কিয় একেটা কথাকে চেপেটা কৰি আছা ...! অলংকৃতাৰ লগত মোৰ বিয়া পাতিবলৈ তোমালোক কিয় ইমান উঠি পৰি লাগিছা মই সেইটোহে বুজি পোৱা নাই । কিবা স্বাৰ্থ জড়িত হৈ আছে নেকি মা....? 

: কোনো স্বাৰ্থ নাই । কিন্তু শইকীয়া খুড়া আৰু আমাৰ ঘৰখনৰ মাজৰ সম্পৰ্কটোক এটা নাম দিব বিচাৰিছোঁ । 

: জীৱনত কিছুমান সিদ্ধান্ত অলপ ভাবি চিন্তি ল'ব লাগে মা , জীৱনটো মোৰ , গতিকে মোৰ বিয়াৰ সিদ্ধান্ত মই নিজেই লম ।  মিছাতেই তুমি এইবোৰৰ মাজত নোসোমাবা মা ।

: তাৰমানে তুমি কি ক'ব বিচাৰিছা .....? অলংকৃতাৰ লগত  সুখী হ'ব নোৱাৰিম বুলি ভাবিছা নেকি....? অলংকৃতা বহুত ভাল ছোৱালী । 

: ভাল বেয়া বিচাৰ কৰিব ময়ো জানো মা....! এটা কথা ...., তোমালোকে মোক কি বুলি ভাবা সেইটো মই নাজানোঁ ...! মই এজন সমকামী । ছোৱালীৰ প্ৰতি মোৰ কোনো আকৰ্ষণ নাই । এইটো সঁচা কথা , সেয়ে মই অলংকৃতাৰ জীৱনটো ধ্বংস কৰিব নোৱাৰোঁ । 

: এইবোৰ তুমি কি কৈছা....? কিয় নিজকে তুমি মানসিক ৰোগী সজাব বিচাৰিছা ......? সমকামীতা এক মানসিক ৰোগ....

: কেতিয়াও নহয়.....! এইয়া তোমাৰ ভুল ধাৰণা মা । মই ৰাজীৱক ভাল পাওঁ । তাৰ লগতেই মই সুখী হৈ থাকিব বিচাৰোঁ । 

: চুপ.....! আৰু এটা শব্দও উচ্চাৰণ নকৰিবা । জাঙুৰ খাই উঠিল উৰ্বশী । 

: যিটো সঁচা কথা মই সেইটোৱেই কৈছো । বিশ্বাস কৰা বা নকৰা সেইটো তোমাৰ কথা , শইকীয়া খুড়াক তুমি কথাবোৰ কৈ দিবা । মোৰ বাবে অলংকৃতাক ৰখাই থব নালাগে । 

: অসম্ভৱ ....! এইখন বিয়া হ'বই লাগিব । তুমি হাজাৰ চেষ্টা কৰিলেও মই এই বিয়া পাতিহে এৰিম । 

: কেনেকৈ পাতা ময়ো চাই লম মা..! প্ৰয়োজন হলে ৰাজীৱক লগত লৈ ক'ৰবালৈ গুচি যাম । তথাপিও মই মোৰ সপোনবোৰক হত্যা কৰিব নোৱাৰোঁ মা। 

: মোক মুখে মুখে উত্তৰ দিব পৰা হ'লা তুমি....? ময়ো চাই লম তুমি কেনেকৈ ঘৰৰ পৰা ওলাই যোৱা । 

: নোৱাৰীবা মা....! দেউতাৰ সৰলতাৰ সুযোগ লৈ তুমি দেউতাক দমন কৰিব পাৰিলা বুলিয়েই মোক কিন্তু দমন কৰি ৰাখিব নোৱাৰীবা ।  কথাষাৰ কৈ হাতত ম'বাইলটো লৈ ভৈৰৱ নিজৰ ৰূমত সোমাই ৰাজীৱলৈ ফোন কৰিলে । দুই তিনিবাৰ ফোন কৰাৰ পাছতো ফোনটো ৰিচিভ নকৰিলে ৰাজীৱে । খঙতে ৱালখনতে প্ৰচণ্ড জোৰে ঘোচা এটা মাৰি দি বিচনাত পৰি দিলে । গাৰুটোত মূৰটো পেলাবলৈ লওঁতেই ভৈৰৱৰ ফোনটো বাজি উঠিল । লগে লগেই ফোনটো ৰিচিভ কৰিলে ভৈৰৱে । 

: হেল্ল'....! ফোন কৰিছিলা....? মই ভাত খাই আছিলোঁ । 

: অঃ....! এইফালে মই চিন্তাত মৰিছোঁ আৰু তুমি ভাত খাই আছা ...! 

: চিন্তা কিয় হৈছে ভৈৰৱ দা...? 

: অলংকৃতা মোৰ চিন্তাৰ কাৰণ হৈ পৰিছে । সেয়ে মই কথা এটা ভাবিছোঁ । মোৰ ডিগ্ৰী সম্পূৰ্ণ হ'লেই তুমি আৰু মই ঘৰৰ পৰা ক'ৰবালৈ আতঁৰহৈ যাম । সৰু সুৰা কিবা এটা কাম যোগাৰ কৰি দুয়োটাই ধুনীয়াকৈ চলি থাকিব পাৰিম । 

: সেইটো কেতিয়াও কৰিব নোৱাৰোঁ ভৈৰৱ দা। ঘৰ এৰি আতঁৰহৈ গলে মানুহে আমাক পলায়নবাদী বুলি হাঁহিব । গতিকে মিছা এটা অপযশ গোটেই জীৱন কঢ়িয়াই লৈ ফুৰিব লাগিব । 

: তেন্তে কি কৰোঁ কোৱা...? অলংকৃতাক বিয়া কৰি তোমাৰ জীৱনৰ পৰা আতঁৰহৈ আহোঁ....? 

: তুমি এটা কাম কৰা ভৈৰৱ দা । এবাৰ অলংকৃতাত অকলশৰীয়াকৈ লগ কৰি সঁচা কথাবোৰ কৈ দিয়া । তাইটো পঢ়া শুনা কৰা ছোৱালী সেয়ে ভাবিছোঁ তাই কথাবোৰ বুজি পাব । 

: একদম ঠিক কথা এটা কৈছা দেই....! অলংকৃতাক কথাবোৰ কৈ দিয়াৰ পাছত তাই মোৰ বাবে কেতিয়াওঁ অপেক্ষা নকৰে । নিজে নিজেই তাই মোৰ জীৱনৰ পৰা আতঁৰহৈ যাব । 

: অলংকৃতা তোমাৰ জীৱনৰ পৰা আতঁৰহৈ গলেই সকলো সমস্যা শেষ হৈ যাব ভৈৰৱ দা । 

: সমস্যা শেষ নহয় , সমস্যা বাঢ়িবহে ৰাজীৱ । 

: কিয় ভৈৰৱ দা....? 

: ঘৰৰ মানুহবোৰক বুজাই বঢ়াই সৈমান কৰোৱাটোও এটা সমস্যা নহয় জানো....! 

: অ'....! ইমান চিন্তা নকৰিবা ভৈৰৱ দা । প্ৰয়োজন হ'লে মাক মই বুজাম....

: মোৰ কথাই মানি লোৱা নাই । তোমাৰ কথা মানি ল'ব জানো....!

: তোমাৰ কথাটোও মানি ল'ব ভৈৰৱ দা । কিন্তু তাৰ আগতে তুমি নিজেই প্ৰতিষ্ঠিত হ'ব লাগিব । তোমাৰ হাতত যেতিয়া টকা থাকিব তেতিয়া তোমাৰ কথা সকলোৱে মানি চলিব । 

: সেইটো হয় বাৰু...! চাকৰি এটা পোৱাটো ইমান সহজ নহয় ৰাজীৱ । আজিকালিৰ দিনত চাকৰি পোৱা আৰু ভগৱানক লগ পোৱা একেই কথা । 

: কিয় তেনেকৈ ভাবিছা । "যোগ্য ভোগ্য বসুন্ধৰা" কথাষাৰ মনত ৰাখিবা । ভালকৈ পঢ়া শুনা কৰি প্ৰথমে নিজকে যোগ্য কৰি লোৱা , তাৰ পাছতো যদি একো নহয় , তেতিয়া আমি দুয়ো একগোট হৈ সৰুকৈ হ'লেও এটা ব্যৱসায় আৰম্ভ কৰিম । ( Assamese Storyboard )

: আজিকালি দেখোঁন তুমি বৰ ডাঙৰ ডাঙৰ কথা চিন্তা কৰিব পৰা হৈছা ৰাজীৱ । 

 

: কিয় ঠাট্ৰা কৰিছা ভৈৰৱ দা....? 

: ঠাট্ৰা কৰা নাই অ' কলিজাটো...! কিয় ঠাট্ৰা কৰিমনো...! কথা এটা কওঁ.....

: কোৱা.....

: মই যদি চাকৰি নাপাওঁ তুমি মোৰ জীৱনৰ পৰা আতঁৰহৈ যাবা নেকি...? 

: কি যে অদৰকাৰী কথাবোৰ কোৱা নহয় । ধনৰ সুখ বিচাৰি মই তোমাক ভাল পোৱা নাই ভৈৰৱ দা । তোমাৰ দুচকুত মোৰ প্ৰতি অযুত মৰম দেখা পাইছিলোঁ সেয়ে মই তোমাৰ প্ৰেমত পৰিছিলো ভৈৰৱ দা । তোমাৰ পৰা মই যি মৰম আৰু সঁহাৰি পাইছোঁ মোৰ বাবে সেয়াই যথেষ্ট ,তাতকৈ আৰু মোক একো নালাগে । 

: অ'.... কলিজা....! সকলোৰে মনবোৰ তোমাৰ দৰে হোৱা হ'লে সমাজত ধনী দুখীয়াৰ কোনো প্ৰভেদ নাথাকিলে হেঁতেন । 

: তুমি এইবোৰ কথা চিন্তা কৰি নাথাকিবা দেই দেহা...! ৰাতিপুৱা টিউচন মিছ নকৰিবা । এতিয়া ৰাখিছোঁ দিয়া....

: এক মিনিট...., কি বুলি ক'লা , আকৌ এবাৰ কোৱাচোন....? 

: ধেৎ.....! 

: প্লীজ....! কোৱানা....? মাত্ৰ এবাৰ....

: দেহা....

: সদায় মোক দেহা বুলিয়েই মাতিবা দেই কলিজাটো । ভৈৰৱ দা বুলি কলে কিবা লাগে শুনিবলৈ ...

: ঠিক আছে দেহা । মিছ ইউ....

: লাভ ইউ কলিজা.... উম.....আহ.....!  ৰাজীৱক ফোনতে চুমা এটা দি ফোনটো কাটি দিলে ভৈৰৱে । 

       বাবা...., টোপনি যোৱা নাই নেকি....?  ভৈৰৱক মাতষাৰ দি দেউতাক তাৰ ৰূমটোলৈ সোমাই আহি লাইটৰ চুইছটো অন কৰি বিচনাতে বহিলে দেউতাক । ....মায়ে কোৱা কথাবোৰ সঁচা নেকি...?  একো উত্তৰ নিদি নীৰৱে শুই থাকিল ভৈৰৱ । ..... একো নকলা যে তুমি....? 

: একেবোৰ কথাকে কিমান কম আৰু দেউতা...! 

: মই তোমাৰ মুখৰ পৰা শুনিব বিচাৰিছোঁ । 

: শুনক দেউতা । মই ৰাজীৱক ভাল পাওঁ তাৰ অবিহনে মই জীয়াই থাকিব নোৱাৰোঁ দেউতা । 

: সেইটো অসম্ভৱ বাবা...! আমাৰ বংশত  কোনো সমকামী নাই । তুমি এইবোৰ কি কৈছা ....? 

: প্ৰয়োজন হ'লে অসম্ভৱকো সম্ভৱ কৰি তুলিব লাগিব দেউতা । আপুনি কেনেকৈ জানিলে আমাৰ বংশত কোনো সমকামী নাই বুলি। সমাজৰ ভয়ত নিজকে লুকুৱাইওটো থব পাৰে ...? আপুনি মোক এটা প্ৰশ্নৰ উত্তৰ দিয়ক দেউতা....! মাৰ লগত সংসাৰ কৰি আপুনি সুখীনে.....? 

: বাবা , তুমি এইবোৰ কি প্ৰশ্ন কৰিছা....! অলপ খঙেৰে কলে দেউতাকে । 

: সঁচা কথা কওঁক দেউতা ।   ভৈৰৱৰ প্ৰশ্ন শুনি বিনা মেঘে ব্ৰজপাত হোৱা যেন অনুভৱ কৰিলে দেউতাকে । বহু সময় মৌন হৈ ৰ'ল দেউতাক । .....একো নকলে যে দেউতা....? 

: বহুত সুখী বাবা । সুখী হোৱাৰ বাবেই সংসাৰখন সুন্দৰকৈ চলাই নিব পাৰিছোঁ । 

: আপোনাৰ মুখখন দেখিলেই ধৰিব পাৰি । মাৰ লগত সংসাৰ কৰি আপুনি মুঠেই সুখী নহয় । তাৰ পাছতো আপুনি মোক কিয় জ্বলন্ত জুইত জাঁপ দিবলৈ কৈছে দেউতা.....! 

: বাবা....!  ভৈৰৱৰ কথাবোৰ শুনি ভৈৰৱৰ চকুত চকু থৈ উত্তৰ দিবলৈ ভাষা হেৰাই গ'ল দেউতাকৰ , মুখেৰে এটাও শব্দ উচ্চাৰণ নকৰি দুখৰ চকুলো টুকি দেউতাক ভৈৰৱৰ ৰূমটোৰ পৰা ওলাই আহিল । কিছু সময় মৌন হৈ থাকিল ভৈৰৱ , দেউতাকৰ অৱস্থাটো দেখি ভৈৰৱৰ মনত নানা প্ৰশ্নৰ উদয় হ'বলৈ ধৰিলে । বিচনাৰ পৰা লাহেকৈ নামি লাইটৰ ছুইছটো অফ কৰি বিচনাত দীঘল দি ভাবিবলৈ ধৰিলে ভৈৰৱে .....জীৱন সঁচাকৈয়ে এখন সুন্দৰ ৰঙ্গমঞ্চ , সমাজৰ প্ৰতিজন মানুহেই একো একোজন ভাৱৰীয়া । ভিতৰি ভিতৰি দুখে খুলি খুলি খালেও বাহিৰত কিন্তু সকলো সুখী ....! কি আচৰিত এই মানৱ জীৱন...? কিমান কষ্ট হয় দুখবোৰ হাঁহিৰে ঢাকি ৰাখিবলৈ...? হয়টো শেই কষ্ট বৰ্ণনাতিত....! 

     ক্ৰমশঃ.....

এই উপন্যাস খনৰ  বাকী কেইটা খণ্ড আৰু আন বহু গল্প/উপন্যাস পঢ়ক এই লিংকত - www.গল্প/উপন্যাস.com

( Assamese Storyboard )

আমালৈ গল্প বা উপন্যাস প্ৰেৰণ কৰিবলৈ আমাৰ মেইল আই দি আৰু ফেচবুক পেজৰ লিংক তলত উল্লেখ কৰা হল ।

আমাৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - www.SMJ24.facebook page

আমাৰ মেইল আই ডিৰ লিংক - smj24.in@gmail.com

আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপটো আপুনি পোনপটিয়াকৈ গল্প প্ৰকাশ কৰিব পাৰে।

আমাৰ গ্ৰুপৰ লিংক - SMJ24.facbookgroup