তাই কিয় বেশ্যা হৈছিল আৰু তাইৰ হত্যাকাৰী কোন ( খণ্ড ১৬ ) ? Assamese Storyboard

 

এতিয়া কাবেৰী আৰু বৰুৱাই যুদ্ধ কৰিব অন্যায়ৰ বিৰুদ্ধে । অবসান ঘটাব অন্যায়ৰ । ঘোচখোৰ , চৰিত্ৰহীন পুলিচ অফিচাৰ ভাগৱতীৰ এই কলংকিত যাত্ৰাৰ অন্ত পেলাব বৰুৱা আৰু কাবেৰী য়ে । ( Assamese Storyboard )

               দিনৰ পাছত ধৰিত্ৰীৰ বুকুত সন্ধিয়া নামি আহিছিল । এই সন্ধিয়া মাতাল হয় অফিচাৰ ভাগৱতী । মাতাল ভাগৱতীয়ে সন্ধিয়া ই লক আপৰ আলহীৰ গাত হাত দিয়ে । আজি ও সেয়াই হ'ল । বৰ্মনক নিৰ্দেশ দিলে অংকুৰণ বৰাক ভিতৰৰ কোঠালৈ লৈ আহিব ।‌ 

- অংকুৰণ বৰা । আপুনি স্বীকাৰ কৰক যে আপুনি ৰাধিকা ৰ হত্যাকাৰী হয় ।

- মই ৰাধিকা ক হত্যা কৰা নাই । গতিকে মই কেনেকৈ স্বীকাৰ কৰিম ।

- মই জানো আপুনি ৰাধিকা ক হত্যা কৰিছে । 

- মিছা কথা ।

- মই জনাত আপুনি ৰাধিকা ক ভালপাৱ বিচাৰিছিল । ৰাধিকা ই আপোনাৰ প্ৰেম প্ৰত্যাখ্যান কৰা বাবে আপুনি ৰাধিকা ক হত্যা কৰিছে ।

- মিছা কথা । এইবোৰ সম্পূৰ্ণ মিছা কথা ।

- আপুনি ৰাধিকা ক ধৰ্ষণৰ ও চেষ্টা কৰিছিল ।

- এইবোৰ আপুনি কি কৈছে ! মই ৰাধিকা ক ,,,, এইবোৰ মোৰ ওপৰত ষড়যন্ত্ৰ চলিছে ।

- এইবোৰ সম্পূৰ্ণ সত্য কথা ।

- প্ৰমাণ দিব পাৰিব ?

- প্ৰমাণ ! ঠিক আছে ।

            ইতিমধ্যে থানাত আহি উপস্থিত হৈছিল মিছেছ ৰূপালী দত্ত । ভাগৱতীয়ে ৰূপালী দত্তক মাতি পঠিয়ালে ।

- এয়া ই হৈছে প্ৰমাণ ।

অংকুৰণে ৰূপালীক দেখি আচৰিত । 

- এয়া প্ৰমাণ কেনেকৈ হব । তুমি চোৱা ৰূপালী ছাৰে মোক মিছাতে ফচাইছে । মই হেনো ৰাধিকা ক হত্যা কৰিছোঁ ।

- মিছেছ ৰূপালী দত্ত আপুনি কওক ৰাধিকা ৰ হত্যাকাৰী কোন ?

- অংকুৰণ বৰা ।

- কি ! তোমাৰ ভুল হৈছে ৰূপালী । মই ৰাধিকা ক হত্যা কৰিম !

- মোৰ ভুল হ'ব নোৱাৰে । তুমি ৰাধিকা ক ধৰ্ষণৰ চেষ্টা কৰিছিলা । 

- কি ! ইমান ডাঙৰ মিছা কথা তুমি কেনেকৈ কব পাৰিলা ? তুমি মোক পাহৰি গলা । এই অংকুৰণ ক তুমি আজি !

- আপুনি কওক মিছেছ দত্ত এতিয়া মই ইয়াক কি শাস্তি দিম ! কাৰন এতিয়া ও নিজ মুখে সি স্বীকাৰ কৰা নাই ।

- আপোনাৰ যি ইচ্ছা তাকে শাস্তি দিয়ক ।

- ঠিক আছে তেন্তে ।

                  ভাগৱতীয়ে এখন চকীত অংকুৰণ ক বান্ধি ল'লে । আৰু যিমান মন যায় সিমান লাঠি ডালেৰে কুবালে । সেই দৃশ্য হাহি হাহি মিছেছ ৰূপালী দত্ত ই উপভোগ কৰিলে । নাৰীয়ে সৃষ্টি কৰে ,নাৰীয়ে ধ্বংস কৰে । সেই কথা ষাৰ ৰ প্ৰমাণ আজি অংকুৰণ বৰাই হাতে হাতে পালে ।

- তুমি এয়া ভাল কাম নকৰিলা ৰূপালী দত্ত । তোমাৰ প্ৰতি টো বিপদত থিয় দিছিলোঁ মই । আৰু সেই উপকাৰী ক আজি অজগৰ হৈ তুমিয়েই গিলি পেলালা । মই চাই লম এদিন , আইনৰ সুৰুঙাৰে তুমি কেনেকৈ সাৰি যাবা । মই চাই লম ।

- সেই সুযোগ আৰু তুমি কাহানিও নোপোৱা অংকুৰণ । তুমি এতিয়া জেইলৰ ভাত খাবলৈ সাজু হোৱা । ভাগৱতী আমাৰ এতিয়া বলক ।

- উম যাম । মিষ্টাৰ বৰা আপোনাক আৰু মাত্ৰ এটা দিন সময় দিছোঁ । আপুনি এই হত্যাকাণ্ড ৰ কথা নিজমুখে স্বীকাৰ কৰক । বৰ্মন ইয়াক লক আপত সোমাই থোৱা ।

               বৰ্মনক নিৰ্দেশ দি ভাগৱতী আৰু ৰূপালী দত্ত ওলাই গ'ল । যি কথা অংকুৰণ ৰ হজম হোৱা নাছিল । ইমান ডাঙৰ বিশ্বাসঘাটকতা । বৰ্মনৰ আজি মনটো খুব ভাল‌ লাগিছে । কাৰন আজি কেইদিন মান আগত থানাত আহি অংকুৰণ বৰাই থানাৰ ষ্টাফক যিটি ব্যৱহাৰ কৰিছিল । নিজক বহুত ওপৰৰ মানুহ বুলি গৌৰৱ কৰিছিল । কিন্তু সেই ব্যক্তি জন আজি নিজেই লক আপৰ আলহী । 

- কিহে বৰা ডাঙৰীয়া আপুনি ইমান ডাঙৰ ব্যক্তি হৈ ও পুলিচ ৰ মাৰ খালে ।

বৰ্মনে বৰা তাৎছিল্য কৰি সুধিছিল ।

- আপুনি বিশ্বাস কৰক , এয়া মোৰ ওপৰত ষড়যন্ত্ৰ ।

- আমি নো বিশ্বাস কৰিলে হ'ব কি । কাৰন আমি হলো সাধাৰণ কনিষ্টবল ।

- কিন্তু আপোনালোক টো এই খন থানাৰে কৰ্মচাৰী ।

- হয় , আপুনি আজি স্বীকাৰ কৰিছে । কিন্তু মনত কৰক এটা সময়ত আপুনি আমাক কি ব্যৱহাৰ কৰিলে ।

- হয় মই উপলব্ধি কৰিছোঁ ।

               যেতিয়া আনলৈ বুলি পতা ফান্দত নিজে ফচি কি দশা হয় জানেই নহয় ! আজি অংকুৰণ বৰা ৰ ও সেই একে দশাই হৈছে ।

                ৰাতিৰ এই মায়াজালৰ সন্ধিক্ষনত আজি আকৌ বহিছে ৰূপালী দত্তৰ ঘৰত যৌৱনৰ বজাৰ । বিলাসী সুৰাৰ ৰাগীত আজি ও দুয়ো মাতাল হৈ পাতিছে নগ্নতাৰ সভা । ৰূপালী দত্তৰ যৌৱনে পাগল কৰি পেলাইছিল ভাগৱতীক । বিচাৰি নোপোৱা সুখ পোৱা ৰ দৰে উত্তেজিত হৈছিল ভাগৱতী । কিন্তু এই চিকাৰী ভাগৱতী ও আজি অন্য স্বীকাৰীৰ ফান্দত বজিছে । যি ফান্দৰ পৰা ভাগৱতী মুক্ত হোৱা টো বৰ জটিল । কিন্তু ৰূপালী দত্ত ৰ নিচিনা ধুনীয়া যৌৱনৰ সুখ পায় ভাগৱতীয়ে যেন সেইবোৰ উপলব্ধি কৰিব পাহৰি গল । 

             ভাগৱতী ৰ পাহোৱাল বুকুৰ মাজত সোমায় ৰূপালী দত্ত ই ভাগৱতী ক কৈছিল ।

- ইহঁতক সোনকালেই জেইলত পঠোৱা ব্যৱস্থা কৰক ।

- উম কৰিব লাগিব ।

- উম ।

- বাৰু ৰূপালী মোক এটা কথা কওকছোন , ৰাধিকা ৰ হত্যাকাৰী অংকুৰণ সচাকৈ হয় নে ?

কিছু সময় ৰূপালীয়ে কিবা চিন্তা কৰিলে । 

- হয় , মই নো আপোনাক মিছাকৈ কিয় কম ।

- উম ।

- শুনক এইবোৰ সামৰণি পেলাই আমি দুয়ো এবাৰ গোৱালৈ ফুৰিবলৈ যাম ।

- হ'ব নিশ্চয় যাম । গোৱাৰ পৰিবেশৰ মাজত আমি মন প্ৰাণ ভৰি স্ফুৰ্তি কৰিম ।

- উম হ'ব ।

                 কিছু সময় পাছত ৰূপালী দত্ত বাহিৰলৈ গল । সেই সময়তে ভাগৱতীৰ মনত পৰিল ভিডিঅ' টিৰ কথা । এয়াই সুযোগ , এই সুযোগতে এই ভিডিঅ' টি ডিলিট কৰি ভাগৱতী মুক্ত হৈ থাকিব লাগে । ভাগৱতীয়ে ৰূপালী দত্ত ৰ মোবাইল ৰ পাচ ওৱাৰ্ডটো মনে মনে চাই আছিল । উম মনত আছে । ভাগৱতীয়ে যিমান পাৰে সিমান সোনকালেই ৰূপালী ৰ মোবাইল ৰ পৰা ভিডিঅ' টি ডিলিট কৰিলে । আৰু একে ঠাইতে মোবাইল টো থৈ দিলে । কিছু সময় পাছত ৰূপালী আকৌ বিছনা ত আহিলে ।( Assamese Storyboard )

- ৰূপালী কথা এটা সোধো !

- উম ।

- আপুনি কালি আমাৰ গোপন অভিসাৰৰ ভিডিঅ' টি কিয় কৰিছিল ?

- কাৰন আপোনাক মই নিজৰ স্বামী ৰ দৰে ভাৱিছো । আৰু এদিন যদি আপুনি মোক প্ৰতাৰণা কৰি এৰি যায় ।

            তেনেতে ৰূপালী য়ে মোবাইল টো খুলি ভিডিঅ' টো চালে । কিন্তু নাই ভিডিঅ' টি নাই ।

- আপুনি তাৰ মানে ভিডিঅ' টো ডিলিট কৰিলে ?

- হাৰে এইবোৰ ভিডিঅ' কিয় কৰিব লাগে । মই আপোনাক এৰি কেতিয়াও নাযাও কথা দিছোঁ ।

- কিন্তু ভাগৱতী আপোনাক মই কথা এষাৰ কও ?

- উম কওক ।

- ভিডিঅ' টো মোৰ লেপটপত এতিয়া ও আছে ।

- কি !

ৰূপালী য়ে ভাগৱতীৰ গাল খনত চিকুটি কলে ।

- হ'ব আপুনি চিন্তা কৰিব নালাগে । আপুনি মাত্ৰ মোৰ হাজবেণ্ড হৈ থাকক ।

                      আজি কাবেৰী আৰু বৰুৱা ৰ এই যুদ্ধৰ প্ৰথমটি যাত্ৰা । যাত্ৰা পলাশ ৰ দেউতাকৰ ওচৰলৈ । কাৰন সেইদিনা মিডিয়াৰ আগত পলাশ ৰ দেউতাকে কৈছিল যে বৰুৱা ই হত্যাকাৰী চিনাক্ত কৰাৰ বাবদ তেওঁ ক গোচৰ দিব লাগিব । এটা মাত্ৰ মিছা অভিযোগ , এটা মিছা অপবাদ ৰ কাৰনে আজি বৰুৱা ট্ৰান্সফাৰ হ'ল , লগতে ডিপাৰ্টমেন্টৰ সন্মুখত জৱাবদিহী হৈ থাকিল । গতিকে আজি পলাশৰ দেউতাকৰ ওচৰত বৰুৱা আৰু কাবেৰী আহিছে ।

- ছাৰ আহক , বহক ছাৰ 

পলাশ ৰ দেউতাকে বৰুৱা ক কৈছিলে ।

- হ'ব , কাবেৰী বহক ।

- ছাৰ আজি হত্যাকাণ্ড ৰ ইমান দিন হৈ গ'ল তথাপি আমাৰ পলাশৰ হত্যাকাৰী ধৰা নপৰিল ।

- উম , সেয়া আপোনালোকৰে দোষ । বাৰু আপুনি মোক এটা কথা কওকছোন মই আপোনাৰ পৰা পলাশৰ হত্যাকাৰী চিনাক্ত কৰাৰ বিনিময়ত কেতিয়া পইছা বিচাৰিছিলো ?

- নাই বিচৰা ছাৰ ।

- যদি মই নাই বিচৰা তেন্তে আপুনি সেইদিনা খন নিউজ চেনেল ৰ সন্মুখত কিয় কৈছিল ?

- ছাৰ,,,,

- আপুনি নিৰ্ভয়ে কৈ দিয়ক খুড়া ।

কাবেৰী য়ে পলাশৰ দেউতাকক কৈছিল ।

- তেনেকে কবলৈ মোক অংকুৰণ বৰা আৰু ৰূপালী দত্ত ই জোৰ কৰিছিল ।

- সিহঁতে আপোনাক কি বুলি কৈছিল ?

- সিহঁতে কৈছিল । আপুনি হেনো বেয়া পুলিচ , আপুনি হেনো পলাশৰ হত্যাকাৰী বিচাৰি উলিয়াব নোৱাৰে । মই তেনেকৈ যদি নিউজ চেনেল ৰ সন্মুখত কও তেতিয়া থানাত ভাল নতুন অফিচাৰ আহিব । তেতিয়া সোনকালেই পলাশৰ হত্যাকাৰী বিচাৰি উলিয়াব ।

- উম , এতিয়া পলাশৰ হত্যাকাৰী চিনাক্ত হ'ল নে ?

- নাই ছাৰ ।

- শুনক আপুনি কিমান ডাঙৰ অপৰাধ কৰিছে আপুনি জানে নে ? ইচ্ছা কৰিলে আপোনাক লৈ গৈ থানাৰ লক আপৰ ভিতৰত সোমায় থব পাৰোঁ ।

          লগে লগে পলাশৰ দেউতাকে বৰুৱা ৰ ভৰিত পৰিলে । 

- নাই নাই ছাৰ আমি দুখীয়া মানুহ, শিক্ষা দীক্ষা আমাৰ নাই । যিয়ে যি বাটেৰে আমাক যাবলৈ কয় আমি তাকে সত্য ভাৱি আগুৱাই যাও ছাৰ ।

- উঠক উঠক , নাপায় আপুনি বয়সস্থ মানুহ । আপুনি বহক ।

- ছাৰ 

- শুনক , আপুনি মিডিয়াৰ সন্মুখত তেনে মন্তব্য দিয়া বাবে আজি এইখন থানা ৰ পৰা মোক ট্ৰান্সফাৰ দিলে । মোক ডিপাৰ্টমেন্টে সন্দেহ কৰিলে ।  এইবোৰ বাদ দিয়ক । আপোনাক আমি কথা দিছোঁ পলাশৰ হত্যাকাৰী এই কেইদিনতে ওলাৱ । মাত্ৰ আপুনি আমি বিচাৰিলে ক'ৰ্টত যাৱ লাগিব ।

- হ'ব ছাৰ মই যাম । মাত্ৰ মোৰ পলাশ ক ন্যায় দিয়ক ছাৰ ।

- নিশ্চয় , তেন্তে আমি আহো ।

- ছাৰ চাহ একাপ একাপ খাই যাওক ।

- আপুনি বেয়া নাপাব । আমি এতিয়া দুটা কেছৰ তদন্তত নামিছো । গতিকে আমি এই কেইদিন বাহিৰত একো নাখাও । আহো 

                  বৰুৱা আৰু কাবেৰী য়ে পলাশৰ ঘৰৰ পৰা ওলাই আহিলে ।

- বুজিছে কাবেৰী !

- ছাৰ ! 

- কেতিয়াবা কেতিয়াবা এচাম মানুহে অজলা , দুখীয়া মানুহ বোৰক কিছুমান অসৎ কামত ব্যৱহাৰ কৰে । এই মানুহ খিনিয়ে নাজানে সেয়া সৎ নে অসৎ কাম । মাত্ৰ প্ৰলোভনৰ লোভত পৰি তেওঁ লোকে তেনে ৰাস্তা লয় ।

- হয় ছাৰ এয়া এক জলন্ত উদাহৰণ আমাৰ সন্মুখত ।

            আজি বিশ্ব পৰিবেশ দিবস । এই বিশ্ব পৰিবেশ দিবসত লাখ লাখ মানুহে বৃক্ষৰোপণ কৰে । কিন্তু কেইদাল গছ তাৰ মাজত জীয়াই থাকে ! আচলতে বৃক্ষ ৰোপন ৰ বাবে কোনো বিশেষ দিনৰ প্ৰয়োজন নাই । প্ৰতিটো দিনতে বৃক্ষ ৰোপন কৰিব  পাৰি ।মনমোহন মাষ্টৰে আজি তাহানিতে নিজৰ পদুলি মুখত ৰোৱা গছ পুলি কেইটাৰ ছাত জিৰাইছে । গছ পুলি কেইটাক ও মাষ্টৰে নিয়ৰৰ দৰে মৰম কৰিছিল । সাৰ পানী সকলো যোগান ধৰিছিল । হয়টো সেই কাৰনে আজি গছ পুলি কেইটাই ডাঙৰ হৈ বিশুদ্ধ বতাহ , বিশুদ্ধ অক্সিজেন এৰিছিল ।‌ আৰু আজি মাষ্টৰে এই গছৰ ছাত নিয়ৰৰ অপেক্ষা ত ৰৈ আছে । পত্নীৰ বেদনাক পাহৰি পুত্ৰৰ ন্যায়ৰ অপেক্ষাত মনমোহন মাষ্টৰ ।

               

                     ক্ৰমশঃ © ৰাগ ৰঞ্জন

এই উপন্যাস খনৰ  বাকী কেইটা খণ্ড পঢ়ক এই লিংকত - https://www.smj24.in/search/label/Radhika?&max-results=7

(ধাৰাবাহিক খন প্ৰতি দিনেদিনৰ ঠিক ১২ বজাত প্ৰকাশ পায়। সেয়ে  নিৰ্দিষ্ট সময়মতে পঢ়িবলৈ অনুগ্ৰহ কৰি গুগুলত চাৰ্ছ কৰিব - smj24.in )

আগলৈ…

গল্প বা উপন্যাস প্ৰেৰণ কৰিবলৈ আমাৰ মেইল আই দি আৰু ফেচবুক পেজৰ লিংক তলত উল্লেখ কৰা হল ।( Assamese Storyboard )

আমাৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - www.SMJ24.facebook page

আমাৰ মেইল আই ডিৰ লিংক - smj24.in@gmail.com

আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপটো আপুনি পোনপটিয়াকৈ গল্প প্ৰকাশ কৰিব পাৰে।

আমাৰ গ্ৰুপৰ লিংক - SMJ24.facbookgroup