তাই কিয় বেশ্যা হৈছিল আৰু তাইৰ হত্যাকাৰী কোন ( খণ্ড ৮ ) ? Assamese Storyboard

 

              " মা অ মা 

              আজি যে মই মা বিহীন

              মাৰ বুকুৰ উম 

              আৰু যে নাপাম কাহানি ।

             মৰম ভৰা গালি ,

             মৰমৰ এছাৰি কুব 

             নাপাম কাহানি ।

             মা অ মা "

           গাড়ীত আহি থাকোঁতে নিয়ৰক মাকৰ স্মৃতি বোৰে খেদি ফুৰিছিল । এটি এটি কৈ স্মৃতি বোৰ ভাহি উঠিছিল চকুৰ পতাত । মাকে প্ৰায়ে অইনৰ আগত তাৰ খুব প্ৰসংসা কৰিছিল ।( Assamese Storyboard )

" আমাৰ সোণ ক ভাতৰ লগত যি ৰান্ধি দিয়া ,সি তাকে খাই । নাই একো আপত্তি অভিযোগ । এতিয়া ইমান ডাঙৰ হ'ল তথাপি মই তাক ঘৰত আহিলে ভাত খুৱাই দিব লাগে । "

সৰু সৰু কথাবোৰেই তাক বহুত দুখ দিছিল । আগতে সি মাক,দেউতাকৰ বেমাৰ হ'লে কান্দি আছিল । কাৰন সি মাক দেউতাকৰ অবিহনে কাৰো কথাই ভাৱিব নোৱাৰে । এবাৰৰ কথা 

তাৰ মাক তিনিদিন মান ধৰি জ্বৰত বিচনাতে পৰি আছিল । মাকৰ মুখ খন সেতা পৰি গৈছিল । মাকৰ তেনে ৰূপ দেখি সি নিজৰ ৰুমত উচুপি উচুপি কান্দিছিল । তাকে দেখি দেউতাক তাৰ কোঠাত সোমাই গৈছিল । 

- কি হল নিয়ৰ ? কেলৈ কান্দিছ ?

- মাৰ বেমাৰ ভালে হোৱা নাই দেখোন ।

- হ'ব হ'ব , জ্বৰ হে । অহ বুজিলো কথা এটা ।

- কি কথা দেউতা ?

- তই মাৰক মোতকৈ বেছি ভাল পাৱ ন ! হ'ব দে মই মৰিলে ও কথা নাই ন ।

- কেতিয়া কলো মই তেনেকৈ ! তোমালোক অবিহনে মই আধৰুৱা অ দেউতা ।

           নিয়ৰৰ কথা শুনি মাষ্টৰে খুব জোৰকৈ হাহিছিল । আৰু পত্নী থকা ৰুমলৈ গৈছিল ।

- হেৰা , শুনিছা তোমাৰ ল'ৰা ৰ কথা ?

- কি হল নো , ইমান কৈ হাহিছে ?

- তুমি ভাল নহবা বুলি সি ৰুমত গৈ কান্দি আছে । কি যে হ'ব নহয় এই লৰাটোৰ পৰা ।

- কি ! সোণ , ঐ সোণ চাও এইফালে আহছোন । কি যে হ'ব ল'ৰা ডাঙৰ হ'ল , তথাপি আচৰণ বোৰ সৰু ল'ৰা ৰ নিচিনা হৈ আছে দেখোন ।

- কি হল কোৱা !

মাক বিচনাতে উঠি বহিছিল । 

- চাও এইফালে আহচোন । কিয় কান্দিছ ?

- অ ইমান ডাঙৰ ল'ৰা ই কান্দে অ।

দেউতাকে তাক জোকাইছিল ।

- তুমি কি বুজিবা , মই হে জানো মোৰ কিমান দুখ লাগিছে ।

- কিয় সোণ ?

- তোমালোক অবিহনে মই নোৱাৰিম অ মা । তোমালোক মোৰ ভগবান । 

- মোৰ একো হোৱা বুজিলি । মই ভাল পাইছোঁ মাত্ৰ গাটো দুৰ্বল হৈ আছে ।

- তুমি এনেকৈ শুই থাকিলে মোৰ কিবা ভাল লাগে নেকি ? অহ , দেউতা পইচা দিয়া ।

- কিয় 

- মই এতিয়া মাংস আনিম , মায়ে বনাব লাগিব ।

- বাহ: মাকৰ বেমাৰৰ স্ফুৰ্তিত সি মাংস খাৱ সি দেখিছা ।

- কি ! হয় নেকি ? ঠিক আছে নাখাও , আৰু কেতিয়াও মাংস নাখাও ।

নিয়ৰে খং কৰাৰ নিচিনা ওলাই গ'ল ।

- হেৰি ল'ৰাটোক নো কিয় এনেকৈ জোকাই থাকে ।

- তাক নোজোকাই নো জোকাম আৰু কাক ! সি একমাত্ৰ আমাৰ সপোন । সোণ ঐ সোণ বল আজি দুটাই বজাৰৰ এপাক আহো ।

           এখন মৰমৰ ঘৰ আজি শেষ হৈ গ'ল । আৰু কেতিয়াও উভতি নাহে নিয়ৰৰ জীৱন লৈ এই দিনবোৰ । তাৰ জোৰকৈ কান্দিবলৈ মন গৈছিল । কিন্তু নোৱাৰে আজি । কাৰন সি গাড়ীত আহি আছিল ।

                   সি হাইস্কুলত পঢ়ি থকা দিনৰ কথা । এদিন সি দেউতাকৰ জেপৰ পৰা এশ টকীয়া নোট এখন চোৰ কৰিছিল । নিয়ৰৰ দেউতাক মানে মাষ্টাৰ পইচা পাতিৰ হিচাপত সদায় সজাগ । এটকা ৰ পৰা লাখ লৈ । কাৰন কষ্টৰ পইচা । স্কুলত যাৱৰ সময়ত নিজৰ পেকেটত থকা পইচা কেইটা সদায় এবাৰ আকৌ হিচাপ কৰি লয়। সেইদিনা জেপত আছিল চাৰিশ টকা । কিন্তু এতিয়া আছে তিনিশ টকা ।

- হেৰা, অঞ্জলী শুনাচোন ।

- কি কওক ।

- মোৰ জেপত কালি চাৰিশ টকা আছিলে । কিন্তু এতিয়া যে চাও তিনিশ টকা হে আছে । এশ টকা কি হল !

- এশ টকা কি হল মানে ৰব কালি আবেলি সোণে আপোনাৰ জেপ খুচৰি আছিল তেন্তে তাক সুধিব লাগিব ।

- কি ! সি চোৰ হ'ল । মাতা তাক 

- সোণ , ঐ সোণ চাও এইফালে আহ , তোক দেউতাই মাতিছে । 

                  ভয় ভয় কৈ সি আগুৱাই আহিছিল । সি গম পাইছিল যে দেউতাকে পইচা চুৰি কথাটো গম পাইছে ।

- হেৰি সোণক কিন্তু একো নকৰিব দে ।

- তুমি মনে মনে থাকাচোন অঞ্জলি ।

- নিয়ৰ !

সি নিজে আহি দেউতাকৰ ওচৰত আঠু কাঢ়ি বহি ল'লে । আৰু হাত দুখন ৰে কানত ধৰিলে । মাকৰ বুকু খনত যেন লোকে খুন্দা মাৰি ধৰিছিল ।

- তাৰ মানে তই !

- অহ, দেউতা তোমাৰ জেপৰ পৰা মই এশ টকা চোৰ কৰিছিলোঁ ।

- কি ! চি: চি: তোক মই এইবোৰ আশা কৰা নাছিলোঁ নিয়ৰ । মই ভাৱিছিলো ভাল হৈ মোৰ নাম উজ্বলাবি , কিন্তু তই এয়া , ঐ কি দিয়া নাছিলোঁ মই তোক । ঠিক পইচা লাগে ! মই মাৰক ক' , মোক বিচাৰ । কিন্তু ,,,,,,

- দেউতা মই ভুল কৰিছোঁ মোক সাস্তি দিয়া ।

- সোণ তই পইচাটো কি কামত খৰছ কৰিলি ক'

মাকে কৈছিল ।

সি মুখেৰে মতা নাছিল ।

- ক' সোণ , তই এনে কাম কৰিলে দেউতাই আঘাট পাব নহয় । ক'

                সি লাহে লাহে উঠিছিল আৰু তলমূৰকৈ সি কব ধৰিছিল ।

"কালি স্কুলত মোৰ ভাল বান্ধৱী , মোৰ সহপাঠী কাবেৰী ক লক্ষ্য কৰিছিলোঁ । তাই যেন ক্লাছত মন বহাব পৰা নাই । প্ৰতিটো ক্লাছত তাই অন্যমনস্ক । আৰু প্ৰশ্নৰ উত্তৰ দিব নোৱাৰি তাই ছাৰৰ পিটন ও খাইছে । যিহেতু আমি শ্ৰেণীকোঠাত একে খন বেঞ্চতে বহো মই তাক ভালকৈ বুজি পাও । হাহি মুখে থকা ছোৱালী জনীৰ , পঢ়াত ভাল ছোৱালী জনীৰ নিশ্চয় কিবা এটা হৈছে ।( Assamese Storyboard )

আমাৰ জিৰণিৰ সময় , সকলো লৰা ছোৱালী হাহি - স্ফুৰ্তি ,খেল- ধেমালি কৰাত ব্যস্ত । কিন্তু তাই আমাৰ স্কুলৰ চৌহদৰ তলত বহি আছিল । মই তাইক দেখি তাইৰ ওচৰলৈ গলো ।

- কাবেৰী 

- অহ নিয়ৰ ।

- বহিব পাৰিম নে ?

- পাৰিবা , বহা 

- কি হৈছে তোমাৰ ? কিয় এনেকৈ মন মাৰি আছা ?

- মাৰ বেমাৰ ।

- অহ, কি হৈছে মাৰ ?

- কালিৰে পৰা ভীষণ জ্বৰ ।

- বাৰু কিবা খালা নে তুমি ?

- একো নাই খোৱা ।

- ঠিক আছে , মোৰ টিফিনটো খোৱা ।

- নাই নালাগে ।

- কিয় ?

- এনেই ।

- মই তোমাৰ বন্ধু হও নে ?

- উম ।

- তেন্তে খাৱ লাগিব ।

             নিয়ৰে জোৰ কৰাৰ পাছত কাবেৰীয়ে খাইছিল । বৰ তৃপ্তি ৰে খাইছিল নিয়ৰৰ মাকে বনাই দিয়া ৰুটি আৰু আলু ভাজি । বেছেৰী য়ে চাগৈ ৰাতিপুৱা একো খোৱা নাই ।

- কাবেৰী মায়ে ভালপোৱা নাই নেকি ?

- নাই পোৱা ।

- ঔষধ খাইছে নাই ?

- নাই ।

- কিয় ?

- হাতত জমা পইচা নাই । তথাপি কালি মই অভিজিৎ দাৰ ফাৰ্মাচী ত বাকি ত ঔষধ বিচাৰি গৈছিলো । কৈছিলো মায়ে পইচা পালে দিম । কিন্তু নাই সি হেনো বাকি দিব নোৱাৰে ।

           নিয়ৰৰ অভিজিৎ লৈ খং উঠিছিল । সিহঁতে মানুহ চিনি নাপায় । এই খাতি খোৱা মানুহে কাৰো পইচা নাখায় । সিহঁতে বাকি , আৰু ধাৰক ভয় কৰে । এসাজ নাখায় ও সিহঁতে পইচা দিব । আচলতে কাবেৰী ৰ দেউতাক নাই , তাই সৰু থাকোঁতেই ধুকাইছে । ঘৰখনত তাইৰ কনমানি ভায়েক , তাই আৰু মাক । মাকে অইনৰ ঘৰত কাম কৰি ঘৰ খন কোনো মতে চলাইছে । কাবেৰী ৰ অৱস্থা দেখি নিয়ৰৰ হৃদয় খনে হাহাকাৰ কৰি উঠিছিল ।

                আৰু সেইকাৰণে আবেলি মই তোমাৰ জেপৰ পৰা এশ টকা চোৰ কৰি কাবেৰী ৰ মাকক ঔষধ কিনি দি আহিছোঁ । এই অপৰাধ ত তুমি মোক কি সাস্তি দিয়া ,দিয়া দেউতা মই গ্ৰহন কৰিম । "

- তোক মই ! তোক মই এনেকুৱা সাস্তি দিম নহয় 

           দেউতাকৰ চিঞৰ শুনি মাক আৰু নিয়ৰে খুব ভয় খালে । দেউতাকৰ এনে ৰূপ সিহঁতে কাহানিও দেখা নাই । নিয়ৰৰ বুকু খন ধপ ধপ কৰিব ধৰিলে ।

- হেৰি ইমান খং কৰিছে কিয় । 

- তুমি মনে মনে থাকা । চোৰক মই ঘৃনা কৰো । কিন্তু 

দেউতাক তাৰ ফালে আগুৱাই অহা দেখি সি কপিছিল । ভয়ত জীৱ উৰি যাওঁ যাও অৱস্থা তাৰ ।দেউতাকে তাক জোৰকৈ তানি নি বুকুৰ মাজত হেচি ধৰিছিল আৰু কৈছিল ।

- এনেকুৱা চোৰক মই সন্মান কৰোঁ । এনেকুৱা চোৰক লৈ মই গৰ্ব কৰোঁ । 

মাকৰ দুচকুৰে আনন্দৰ চকুপানী বৈ আহিছিল ।

- মই মানুহ ক সহায় কৰি ভালপাও ,মাৰ ই ভালপায় আৰু আজি মোৰ ল'ৰা মোৰ আদৰ্শৰে বাট বুলিছে মোক আৰু কি লাগে ।হেৰা ওলোৱা ।

- কলৈ ?

- এবাৰ কাবেৰী ৰ মাকৰ খৱৰ লৈ আহো । মানুহ জনী ভাল পাইছে নে নাই । আৰু ল'ৰা ছোৱালী দুটালৈ কিবা কিবি অলপ লবা , কি খাইছে কি নাই খোৱা জানো সিহঁতে ! 

- হ'ব মই লম বাৰু ।

            নিয়ৰৰ এয়াই গৌৰৱ , যিকোনো মানুহৰ বিপদত তাৰ মাক দেউতাক সাহস হৈ থিয় দিয়ে 

। সিহঁত কাবেৰী হতৰ ঘৰলৈ আহিলে । কাবেৰী নিয়ৰক দেখি উৎফলিত হ'ল ।

- হাৰে নিয়ৰ , তুমি আমাৰ ঘৰত !

- মই অকলে নহয় , মা দেউতা ও আহিছে ।

- কি !

- অ মা , মা ওলাই আহা ।কোন আহিছে চোৱা আমাৰ ঘৰত !

কাবেৰী ৰ মাকে চাদৰৰ আচলত হাত খন মছি মছি ওলাই আহিছিল । 

- কোন অ মাজনী ?

- মা এয়া নিয়ৰ , কালি যে তোমাৰ ঔষধ আনি দিছিলে ।

- অহ , সোণটো , তোমাৰ কাৰনে আজি মই সুস্থ হ'লো ।

- বৰ মা , এয়া মোৰ মা আৰু দেউতা ।

- হে প্ৰভু আজি আমাৰ ঘৰত সচাই ভগবান আহিছে ।

কাবেৰীৰ মাকৰ কথাত মাষ্টৰে ক'লে ।

- মানুহ কেতিয়াও ভগবান হ'ব নোৱাৰে । আমি তেওঁ ৰ গোলাম হে । তেওঁ যি আদেশ দিয়ে আমি তাকে কৰোঁ ।

- আহক ভিতৰলৈ আহক ।

- নাই হ'ব বাহিৰতে বহিম দিয়ক । কাবেৰী এইখেনি লোৱা ।

নিয়ৰৰ মাকে কৈছিল ।

- নহয় , মানে আমাৰ ঘৰত চকী নাই । বিচনাতে বহিব লাগিব ।

- হ'ব হ'ব একো নাই বলক । 

            আটায়ে ভিতৰলৈ সোমায় গ'ল । এটা জুপুৰি ঘৰ । অতি ঠেক কোঠা । তথাপি ও সাধ্য অনুযায়ী বৰ সুন্দৰকৈ কোঠাটো সজোৱা আছে । নিয়ৰ আৰু দেউতাক বিছনা খনতে বহিলে । নিয়ৰৰ মাক , কাবেৰী আৰু কাবেৰী ৰ মাক পাকঘৰত সোমাল ।

                   এয়াই নিয়ৰৰ দেউতাক আৰু মাকৰ মানবীয়তা । কিন্তু দুখ লাগে তেখেত সকলে বেলেগে দুখত থিয় দি ও আজি হাৰি গ'ল । নিজৰ বিপদৰ দিনা অকলশৰীয়া হৈ ৰল ।

                  ইতিমধ্যে গাড়ী আহি থানা পালে ।নিয়ৰ নামি আহিলে । আৰু চিধাই থানাৰ ভিতৰলৈ সোমায় গ'ল । বৰুৱাই নিজৰ ৰুমত ব্যস্ত আছিল । তেনেতে নিয়ৰক সন্মুখত তেনে ৰূপত দেখি বৰুৱা আচৰিত হ'ল । তাৰমানে বৰুৱা ই বুজি উঠিলে যে নিয়ৰৰ মাক ধুকাল ।বেচেৰা আজি চুৰিয়া খন আৰু খালি গাৰে থাকিব লাগিব ৰুমত । বৰুৱাই আৰু নিয়ৰক একো নুসুধিলে । কাৰন বৰুৱাই সকলো বুজি উঠিছে । তাক আৰু দুখ দিব নিবিচাৰিলে । নিয়ৰ ভিতৰত সোমায় গ'ল । লগে লগে বৰ্মন সোমায় আহিল ।  বৰ্মন 

- চৰি ছাৰ । নিয়ৰৰ মাক ধুকাল ।

- গম পাইছোঁ ।এটা কাম কৰক এই পইচা খিনি লওক । কাইলৈ ৰাতিপুৱা নিয়ৰক বুট , ফল ইত্যাদি আনি দিব ।আৰু শুনক নিয়ৰৰ ভাত আজিৰ পৰা সম্পূৰ্ণ ৰীতি নীতিৰ মাজেৰে দিব আদেশ দিব । 

- হ'ব ছাৰ ।

             তেনেতে বৰুৱাৰ ফোন টো বাজি উঠিল ।

- হেল্ল'

-,,,,,,,,,,,,,,

- কি ! ডেড বলি

- ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

- এজনী ছোৱালী ৰ !

- ছাৰ 

- বৰ্মন , আকৌ এটা ডেড বদি ওলাইছে , কোনোবা ছোৱালী ৰ হেনো !

                             ক্ৰমশঃ © ৰাগ ৰঞ্জন

এই উপন্যাস খনৰ  বাকী কেইটা খণ্ড পঢ়ক এই লিংকত - https://www.smj24.in/search/label/Radhika?&max-results=7

(ধাৰাবাহিক খন প্ৰতি দিনেদিনৰ ঠিক ১২ বজাত প্ৰকাশ পায়। সেয়ে  নিৰ্দিষ্ট সময়মতে পঢ়িবলৈ অনুগ্ৰহ কৰি গুগুলত চাৰ্ছ কৰিব - smj24.in )

আগলৈ…

গল্প বা উপন্যাস প্ৰেৰণ কৰিবলৈ আমাৰ মেইল আই দি আৰু ফেচবুক পেজৰ লিংক তলত উল্লেখ কৰা হল ।( Assamese Storyboard )

আমাৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - www.SMJ24.facebook page

আমাৰ মেইল আই ডিৰ লিংক - smj24.in@gmail.com

আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপটো আপুনি পোনপটিয়াকৈ গল্প প্ৰকাশ কৰিব পাৰে।

আমাৰ গ্ৰুপৰ লিংক - SMJ24.facbookgroup