আমাৰ ঘৰত পাঁচটা ছাগলী আছিল। ভন্টিয়ে প্ৰত্যেককে একোটা নিদিৰ্ষ্ট নামেৰে মাতিছিল। ভন্টিয়ে ক'লা ছাগলীটোৰ নাম ৰাখিছিল 'মুনমুন'( Assamese Storyboard )। ভন্টিৰ লগত তাৰ সম্পৰ্ক আছিল অভিন্ন। মুনমুন বুলি মাতিলে য'তে নাথাকক সি দৌৰি আহে। আনকি কেতিয়াবা সি ভন্টিৰ পিছে পিছে গৈ স্কুল পাইগৈ। কেম্প্ৰাছতে দিনতো চৰি স্কুলৰ ছুটিৰ পিছত ভন্টিৰ সৈতে ঘৰলৈ ঘূৰি আহে।
আমি মধ্যবিত্ত পৰিয়ালৰ মানুহ। আমাৰ পৃথিৱীখনত হাঁহকেইটা-ছাগলীকেইটাৰ এক সুকীয়া মৰ্যাদা আছিল।
সোমবৰীয়া হাটলৈ আমৰ ঘৰৰ পৰা প্ৰায় সাত কি.মি.ৰ। ছাগলীকেইটাৰ ডিঙিত ৰচী লগাই খুড়া আগে আগে, পাছে পাছে দেউতা আৰু মই। ছাগলী কেইটাই বাটত যিমানে চিঞৰিছিল সিমানে মোৰ বুকুখন আতংকত কেঁকাই উঠিছিল। মই মানি ল'ব পৰা নাছিলো যে আৰু অলপ সময়ৰ পিছতেই 'মুনমুন' আমাৰ হৈ নাথাকে। ভন্টিৰ আদৰ-যত্নত ছাগলীকেইটা নিপোটল হৈ আছিল। গ্ৰাহকৰ দৃষ্টি সোনকালেই ছাগলীকেইটাৰ ওপৰত পৰিছিল। দেউতাৰ হাতত পইচাখিনি গুজি দি বেপাৰী দুটাই ছাগলীকেইটা টানি লৈ গৈছিল। অচিনাকী বেপাৰীকেইটাৰ হাতত পৰাৰ লগে লগে ছাগলীকেইটাই টেঁটুফালি চিঞৰিছিল। চকুৰে নেদেখা হোৱালৈকে মুনমুনে মোলৈ চাই চিঞৰি গৈছিল।
ছাগলীকেইটা মোৰ কাষত থকালৈকে মই ধৈৰ্যৰ আকাশ চুই আছিলো। কিন্তু সিহঁতৰ আকষ্মিক অনুপস্থিতিত বিবেক আৰু হৃদয়ত একেলগে অনুভৱ কৰিছিলো- আজিৰ পৰা এই ধৰাত মুনমুন অবিহনেই জীৱন কটাব লাগিব। লোকাৰণ্য বজাৰখনৰ মাজত মোৰ চকুপানীবোৰ লুকুৱাই ৰাখিবলৈ চেষ্টা কৰিছিলো। কিন্তু ওলাই অহা চকুপানী লুকুৱাই ৰখা টান। দেউতাই মোৰ মূৰত হাত ফুৰাই দিছিল।
মুনমুন নোহোৱা হৈ যোৱাৰ বহুদিন পিছলৈকে কোনেও নেদেখাকৈ ছাগলী ঘৰটোৰ কাষত ভন্টিক উচুপি থকা দেখিছিলোঁ। বুকুৰ ভিতৰত জ্বলি থকা একুৰা জুইত ময়ো জ্বলিছিলোঁ, কোনেও নেদেখাকৈ, কোনেও নজনাকৈ।
এনেধৰনৰ আৰু গল্প/উপন্যাস পঢ়ক এই লিংকত - www.গল্প/উপন্যাস.com
( Assamese Storyboard )
আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপটো আপুনি পোনপটিয়াকৈ গল্প প্ৰকাশ কৰিব পাৰে।
আমাৰ গ্ৰুপৰ লিংক - SMJ24.facbookgroup
No comments:
Post a Comment