: হেৰা , মোৰ জাঙিয়াটো কি কৰিলা । আলনাত বিচাৰি পোৱা নাই । ---- কমলে আলনাত জাঙিয়াটো নাপাই চিঞৰি ৰুমীক সুধিলে ।( Storyboard )
: সেইটোচোন ফাটি চিটি অৱস্থাই নাইচোন । সেয়ে মই পেলাই দিলোঁ । আজি নতুন এটা কিনি লবা । ---- পাকঘৰৰ পৰাই ৰুমীয়ে চিঞৰি ক'লে ।
: শেষ কৰিলা । এতিয়া মই কি পিন্ধিম । দুদিন পিন্ধাৰ বাবে এইটো ধুই পেলালোঁ । চেহ .... কি যে কৰোঁ । -- ভিতৰি ভিতৰি তাৰ ৰুমীলৈ খং উঠিল ।
সি ধুই মেলি থোৱা জাঙিয়াটো আনি কাষলটিৰ তলত ভৰাই শুকুৱাব ললে । এনেতে ৰুমীয়ে আকৌ মাতিলে ----
: ভাত কেইটা খাই লোৱাহি । মই উলিয়াই দিছোঁ ।
সি কাষলটিৰ তলত জাঙিয়াটো ভৰাই লৈ ভাতৰ পাতত বহিল । তাৰ কাষলটিৰ তলত জাঙিয়াটো দেখি ৰুমীয়ে কলে -----
: তিতা জাঙিয়াটো কাষলটিৰ তলত ভৰাইলৈ তুমি কি কৰিছা । দিয়া মই ৰদত মেলি থৈ আহোঁ ।
ৰুমীয়ে তাৰ পৰা জাঙিয়াটো নিবলৈ অহাত সি বাধা দি কলে --
: ৰদত বহু সময় লাগিব শুকাবলৈ । ভাত কেইটা খুৱালৈ মোৰ কাষলটিৰ তলতে জাঙিয়াটো শুকাব দিয়া ।
কমলে ভাতকেইটা খাই উঠি জাঙিয়াটো চালে । অলপ অলপ শুকালেও বেছিকৈ তিতি আছে । এইটো জাঙিয়াও টীকাৰ ফালে ফিচিকিলে । ফুটা ফুটা হৈছে ।
কমল আৰু ৰুমীৰ লগতে সিহঁতৰ ক্লাছ এইটত পঢ়া নিৰ্বাণ নামৰ এটি লৰা আছে । এখন টমতম ( ই ৰিক্সা ) চলাই কমলে তাৰ সৰু সংসাৰখন চলাই গৈছে ।অতি নীতি নিয়ম আৰু পৰিপাটিকৈ কমল আৰু ৰুমীয়ে সিহঁতৰ সংসাৰখন চলাই গৈছে । সিহঁত দুয়োৰে খুবেই বুজাবুজিৰ মাজৰে , দুয়োৰে আকুণ্ঠ মৰমে এখন সুখৰ সংসাৰ । সংসাৰত থাকেই বহু পোৱা নোপোৱাৰ সমস্যা । কিছুমান প্ৰয়োজনীয়তা বস্তু কমলে ৰুমীক দিব নোৱাৰিলেও ৰুমীয়ে আপত্তি নকৰে । সিহঁতৰ লৰা নিৰ্বানো তেনেই । অন্য লৰাৰ দৰে নহয় । দেউতাকৰ দুখ কষ্ট অনুভৱ কৰা সি এটা বৰ ভাল লৰা । তাৰ কিবা প্ৰয়োজনীয় কিবা দেউতাকে তৎকালে দিব নোৱাৰিলে বা দুই তিনিদিন পিছত দিলেও সি বৰকৈ আপত্তি নকৰে । বুজা পৰাৰ সিহঁতৰ এখন কিছু অভাৱ থাকিলেও এক কথাত এখন সুখী সংসাৰ ।
ইতিমধ্যে কমল গৈ টমতমখনত ( ই ৰিক্সা ) বহিল গৈ । ৰুমীয়ে পানীৰ বটল এটা আৰু তাৰ মুখ মচিবলৈ সৰু টাৱেলখন লৈ তাৰ কাষ পালেগৈ । তাই কলে - " আজি তুমি ঘৰলৈ আহোঁতে জাঙিয়া এটা কিনি আনিবা । "
: হব দিয়া । এতিয়া মই যাওঁ । -- কমলে ইষ্টাৰ্ড বুটামটো পিটিকি টমতমখন ( ই ৰিক্সা ) লৈ ওলাই গল ।
কমল আহি তিনিআলিটোত ৰল । দুই এজন মানুহ ওলাইছে যদিও খোজ কাঢ়িয়ে গৈছে । বহু সময় মানুহ নাপায় সি নিজৰ টমতম খনৰ পিছৰ ছিটত বহি দেহাটো এৰি দিলে । তাৰ মনৰ দুৱাৰত কিছুমান চিন্তাই কিলমিলাব ধৰিলে । যোৱাটো লকডাউনৰ সময়ত সি সাঁচি থোৱা টকাকেইটা খৰছ কৰিবলৈ বাধ্য হল । প্ৰথম লকডাউনৰ পিছত নিৰ্বাচনৰ ঢৌ । ভাড়া খুব কম । টানি টুনি ঘৰখন চলিছিল । এই নিৰ্বাচনত ডাঙৰ ডাঙৰ নেতাৰ বিভিন্ন বৃহৎ ৰেলি , নিৰ্বাচনী মিটিং আদিত কোনো সামাজিক দূৰত্ব মনা নাছিল । আকাশত বহুত হেলিকপ্টাৰ উৰিছিল । উলঙ্ঘন হৈছিল ক'ভিড সকলো প্ৰতকল । নিৰ্বাচনৰ পিছতে তীব্ৰ গতিত সমগ্ৰ দেশৰ লগতে অসমতো ভয়ংকৰ গতিৰে ক'ৰণাই ছানি ধৰিলে । মৃতকৰ সংখ্যা বাঢ়িব ললে । নতুন চৰকাৰে ক'ৰণাৰ নতুন প্ৰতকল বান্ধি দিলে । পুৱা ১১ বজাত সকলো বন্ধ আৰু ১২ বজাত সম্পূৰ্ণ কাৰফিউ । ঠায়ে ঠায়ে সাধাৰণ মানুহক , কিছু কিছু নীতি নিয়ম নমনা মানুহক বেত্রাঘাট কৰিলে । বহু সৎ আৰক্ষী বিষয়াৰ আহ্বান , ফেচবুকৰ পোষ্টত আৰক্ষীক যধে মধে নিপিটিবলৈ কোৱাত মানুহৰ মাজত কিছু সকাহ ।
: ঐ , টমতম । কোৰ্ট চাৰিআলিলৈ যাবা নেকি ? --- লৰাজনৰ মাতত কমলৰ সম্বিত ঘূৰি আহিল । লৰাজনৰ লগত আৰু দুজন । তাৰ মনটো ভাল লাগিল । বিশ টকাকৈ সি ষাঠি টকা পাব । সি হিচাবটো কৰিয়েই পেলালে ।
সি লৰা কেইজনক নমাই আকৌ দুজন পাই ঘূৰি তিনিআলিটো পালেহি । কিছুসময়ৰ পিছত সি পুনৰ একেই স্থানলৈ এহাল পৰিয়ালৰ ভাড়া পালে । ইতিমধ্যে ১১ বাজীবলৈ ১০ মিনিট বাকী আছে । সি হিচাপ কৰিলে ১৪০ টকা ভাড়া পালে । সি জাঙিয়া এটা কিনিবলৈ কাষতে টমতমখন থৈ কাপোৰ দোকান এখনত সোমালে ।
: দাদা , ৯০ চাইজৰ জাঙিয়া এটা দিয়কচোন ।
: খৰকৈ লোৱা । বন্ধ কৰিবলৈ হল । পুলিচে হুইছেল বজাইছে । ----- দোকানিজনে ক'লে ।
: এইখন কাৰ টমতম ? সোনকালে গৈছনে । ঐ ... টমতম ... । ----- ৰুক্ষ মাতেৰে চিঞৰি উঠিল ৰঙা টুপী পৰিহিত পুলিচজনে ।
কমলে দোকানিজনক জাঙিয়াটোৰ দাম ১০০ টকা দি দৌৰি টমতমখনৰ কাষ পালেগৈ । তাক দেখি পুলিচ গৰাকী জককাই উঠিল ।
: ..... ..... ( অশ্লীল ) । জাননে নাই লকডাউন বুলি । ১১ বাজিল দেখিছ নে নাই ...... ( অশ্লীল ) । আঁঠু কাঢ় ..... তেল বাঢ়িছে .... ( অশ্লীল) । ----- হাতত থকা ৰাইডাঙ দালে গাৰ বলে তাৰ পিঠিত দুকোব লগাই দিলে । পুলিচৰ লগত অহা ১৩নং বেটেলিয়ান জন আগবাঢ়ি আহি ------- ....( অশ্লীল ) ইহঁতৰ তেল বাঢ়িছে । তেল খহাই দিওঁ বুলি ......
কিমান যেন বেত পৰিল কমলে গমকে নাপালে । সি বিষত কেকাই উঠিল । সি যেনেতেনে উঠি আহি দোকানখনৰ কাষ পালেহি । ইতিমধ্যে দোকানিজনে দোকান বন্ধ কৰি তলা মাৰিব লৈছিল ।
: দাদা । বেয়া নাপাব । মোৰ জাঙিয়াটো ঘূৰাই লওঁক । মই এতিয়া টেবলেট কিনিব লাগিব । ..... আহ .... আহ.... । বৰ বেয়াকৈ মাৰিলে পুলিচে । দাদা .... ক্ষমা কৰিব আপোনাৰ বন্ধ সময়ত ঘূৰাবলৈ অহাৰ বাবে । আচলতে কি জানে ....... মোৰ হাতত আৰু পইচা নাই টেবলেট কিনিবলৈ । ------ কমলে সেহাই সেহাই দোকানিজনক কলে ।
দোকানিজনে কমললৈ চাই দেখিলে তাৰ মুখৰ কৰাঁল ফালি তেজ ওলাই আছে । চুলাটোৰ ফাঁকে ফাঁকে তেজ বিৰিঙি আছে । সি কমললৈ ১০০ টকাটো আগবঢ়াই দিলে । কমলে পলিথিনত বান্ধি দিয়া জাঙিয়াটো দোকানীজনলৈ আগবঢ়াই দিলে ।
: হব তুমি লৈ যোৱা । পিছত মোক পইচা দিবা ।
--- দোকানিজনে কলে ।
: আপুনি জানো মোক চিনি পায় .....? সেহাই সেহাই কমলে কলে ।
: নাপাওঁ ।
: যদি মই আপোনাক পিছত পইচা নিদিও ।
: মই যদি তোমাক উপহাৰ হিচাপে দিওঁ ।
: নালাগে দিয়ক ।
: মানুহৰ বাবেই মানুহ । মই তোমাক তেনেই সৰু উপহাৰ দিলোঁ ।
বুকুত পলিথিনৰ পকেটৰ সতে এবাৰ লৈ সি মিচিকিয়া হাঁহি এটা মাৰি দোকানীজনক সাৱটি ললে ।দোকানীজনেও তাক মেৰিয়াই সাৱটি জোৰকৈ লওঁতে সি ...... আহ কৈ চিঞৰি উঠিল ।
দুয়ো দুয়োৰে মুখলৈ চাই হাঁহি উঠিল ।
সেয়া যেন দুখৰ মাজতো সুখৰ হাঁহি । সেই হাঁহিত প্ৰাণ আছে । সেই হাঁহিত মানৱতা ।
" মানুহ মানুহৰ বাবে........"
আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপৰ লিংক - SMJ24.facbookgroup
আমাৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - www.SMJ24.facebook page
দিব্য জ্যোতি দত্তৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - Dibya Jyoti Dutta/Fb page
উত্তৰ লখিমপুৰ
No comments:
Post a Comment