খিৰিকিৰ ফাকেৰে সুমুৱাই অহা জোনৰ নিৰিবিলি পোহৰেও অপেক্ষা কৰিছিল জোনাক নিশাৰ মিলনৰ বাবে( Storyboard ) । সেয়ে চাগে আজি জোনটোৱে উজ্জ্বলৰ পৰা আৰু অধিক উজ্জ্বল হৈ জোনাক নিশাক সম্ভাষণ জনালে । তাৰ পিছত জোনাকে কৈ গল তাৰ সেই জীয়া কাহিনী শৈশৱৰ প্ৰেয়সী নিশাৰ কথা । তাইক লগ পোৱা, চকুৰ ভাষাৰে প্ৰেম নিবেদন কৰা, তাইৰ স্মৃতি বুকত বান্ধি দিল্লীলৈ যোৱা, উভতি আহি বিশ্ব বিদ্যালয়ৰ সম্মুখত অপেক্ষা কৰা, তাইৰ ঠিকনা বিচাৰি অধ্যক্ষৰ কোঠালৈ যোৱা সকলো কথা । নিশা আচৰিত হল । কাৰণ তাৰ সেই প্ৰেম, সেই ভালপোৱাৰ গৰাকী তাইয়ে । হয়তো জোনাকে সচাকৈয়ে নাজানে..! সময়ৰ ধুমুহাই ৰূপ, যৌৱন সলনি কৰিব পাৰিলেও হয়তো সলনি কৰিব পৰা নাই জোনাকৰ মনটো । নিশাৰ ভাব হল সচাকৈয়ে মানুহৰ মন বোলা বস্তুটো সূৰ্যৰ পোহৰৰ দৰে প্ৰখৰ আৰু স্পষ্ট । তাই কিছু গভীৰ হৈ পৰিল । লাহে লাহে কৈ গল তোমাৰ বুকুত ডুলি থকা সেই ছয়া ময়া ছবিৰ গৰাকী মইয়ে জোনাক। জোনাক আচৰিত হৈ পৰিল । তুমি এইবোৰ কি কৈছা? আৰু এয়া কেনেকৈ সম্ভৱ? মই যি কৈছো সেয়াই সত্য । হয়তো তুমি বিশ্বাস কৰিব টান পাইছা( Storyboard )
তেন্তে তুমি নিশিতা হলা কেনেকৈ? মোৰ নাম নিশিতা, কিন্তু গাৱত সকলোৱে মোক নিশা বুলিয়েই জানে । আৰু ইয়াতেই মোৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ ভুলটো হল । আবেগ বিভোল হৈ জোনাকে কলে । কাৰণ মই তোমাক সেই লৰালিতে লগ পাওঁতে বন্ধু নয়নে তোমাৰ নাম নিশা বুলি কৈছিল আৰু মোৰ মনৰ সপোনটোক তেনেকৈয়ে গঢ় দিলো । তোমাৰ লগত সাক্ষাৎ হম বুলি ভাবি থাকোতেই জীৱনৰ কঠোৰ আহ্বানে ঠেলি নিলে বহু দূৰলৈ..! তাৰ পৰা উভতি আহি শুনিলো তুমি হেনো বিশ্ববিদ্যালয়ৰ নিবাসী । মনতে ভাব হল তুমিও বহুত ডাঙৰ হলা । বিশ্ববিদ্যালয়ৰ চৌহদত তোমাৰ অপেক্ষাত কিমান দিন যে কটালো । নাই তোমাক লগ পোৱাৰ সৌভাগ্যকণ নহল । মা দেউতাই বিয়াৰ তাগিদা দিলে । তোমাৰ ছবি বুকুত বান্ধি কেনেকৈ নো আন ছোৱালীৰ লগত জীৱনটো কটোৱাৰ কথা ভাবো । কাজিয়া হল। পিছত এজন পৰাজিত নায়কৰ দৰে মা দেউতাৰ সপোনক বাস্তৱ ৰূপ দিবলৈ বিয়াৰ বাবে সাজু হলো । হয়তো খং, অভিমান বাদ দি এবাৰ মাত্ৰ এবাৰ যদি তোমাক লগ কৰিলোহেঁতেন হয়তো ইমান ধুমুহাৰ মুখামুখি হব লগা নহলহেঁতেন । সামান্য এটা ভুলৰ বাবে আজি দেউতাও গুচি গল বহু দূৰলৈ...!
বিয়াৰ পিছৰে পৰা জোনাকৰ ব্যৱহাৰ নিশাক হতাশগ্ৰস্ত কৰি তুলিছিল কিন্তু আজি তাই শান্তিৰ নিশ্বাস পেলালে । প্ৰতেকজন মানুহৰ মাজত কল্পনাৰ এজন নায়ক বা নায়িকা লুকাই থাকে । হয়তো নিশাও ব্যতিক্ৰম নহয় । নিশাৰ সেই কল্পনাৰ ৰাজ কুমাৰ জনে আছিল জোনাক । কিন্তু দিল্লীলৈ যোৱাৰ পাছত আন কাৰোবাৰ প্ৰেমত আক্ৰান্ত হৈ জোনাকে তাইক তেনে ব্যৱহাৰ কৰা বুলি ভাবিছিল কিন্তু যেতিয়া জোনাকে অনৰ্গল তাৰ আ শৈশৱৰ জীয়া কাহিনী কৈ গল তাই নিশ্চিত হৈ পৰিল জোনাক একেই আছে । সেই লৰালৰি বাকৰিত লগ পোৱা তাইৰ জোনাক আজিও একেই আছে । তেন্তে ভুল ক'ত হল? নে সময়ৰ সোঁতে যৌৱনৰ সৌন্দৰ্য্যত ৰহন সনাই জোনাকে তাইক চিনিব পৰা নাছিল ।
"মোক এটি সুৰ কৰি তোলা
তোমাৰ নিবিৰ মায়াৰে...! "
ক্ৰমশঃ
আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপৰ লিংক - SMJ24.facbookgroup
আমাৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - www.SMJ24.facebook page
দিব্য জ্যোতি দত্তৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - Dibya Jyoti Dutta/Fb page
No comments:
Post a Comment