জাতি-ভেদৰ গোৰামীয়ে ধ্বংস কৰিছে মানৱীয়তা : Assamese Love story

আধৰুৱা উপন্যাস খন সম্পূৰ্ণ কৰিবলৈ আকৌ কলমটো হাতত তুলি লৈছো ( Assamese Love story )| কাঞ্চনৰ আৰ্তনাদ,এজনী অসহায় ছোৱালীৰ জীৱনৰ সংগ্রামক লৈ লিখি থকা উপন্যাস খন এইকেইদিনতে শেষ কৰিম | কাৰন পঢ়িবলৈ পাঠক ৰাইজে বৰ আগ্রহৰে ৰৈ আছে |তেনেতে পিয়ন মধু খুড়া মোৰ ঘৰলৈ আহিল,,,,,,,

- বাপু,হেৰা বাপু কি কৰিছা ?

- অ খুড়া কিনো কৰিম | এয়া আৰু,,,,

- বাপু তুমিয়ে কিছুমান কাহিনীৰ মাজেৰে মানুহৰ অন্ধ চকুবোৰ খুলিব লাগিব,,,,

- নাযানো খুড়া,কিন্তু চেষ্টা অব্যাহত থাকিব |

তেওঁ নিজৰ সাতামপুৰুষীয়া মোনা খনৰ পৰা চিঠি দুখন উলিয়ালে | মোৰ কাৰনে বিভিন্ন ঠাইৰ পাঠকে লিখনি সমূহ পঢ়ি চিঠি পঠাই দিয়ে,মোৰো মনটো ভাল লাগে বিভিন্ন জনৰ মন্তব্য পাই |

- এই দুখন লোৱা,,,,,

- খুড়া চাহ একাপ খাই যাওঁক,মা অ' মা,,,

- হে হে হে নালাগে বোপা,মোৰ আৰু বহুত চিঠি দিবলৈ আছে,সময় সুবিধা মিলাই কেতিয়াবা আহিম,আজি আহো হে,,,,,,

বৰ শান্ত মানুহ,সহজ-সৰল,,,,আমাৰ গাওঁত আমি দেখাৰ পৰাই অবিৰত ভাবে সেৱা আগবঢ়াই আছে | 

লাহে লাহে চিঠি এখন খুলিলো |

   মাননীয়,নিয়ৰ

               কি খবৰ আপোনাৰ ? আশাকৰো ভালে,আপোনাৰ লিখনি পঢ়ি আপোনাৰ বন্ধু হ'লো,আপোনাৰ লিখনিৰ প্রেমত পৰিলো | কিন্তু এতিয়ালৈ আপোনাক দেখাৰ বা লগপোৱাৰ সৌভাগ্য হোৱা নাই | 

    অহা ফাগুনৰ ২৫ তাৰিখে মোৰ ছোৱালী গৰিমাৰ জন্মদিন সেইদিনা যাতে আমাৰ ঘৰত নিমন্ত্রন ৰক্ষা কৰি,আমাৰ ছোৱালীজনীক আশীৰ্বাদ প্রদান কৰে | কামনাৰে,,,,,,,,

                                            ইতি

                                          ----------

                                আপোনাৰ শুভকাংখী

                                           ৰূপৰেখা

ৰূপৰেখাৰ চিঠিখন পঢ়ি সামৰি থলো | হয় এইবাৰ তেখেতৰ নিমন্ত্রন যেনে তেনে ৰক্ষা কৰিম | বহুদিনৰ পৰাই তেখেতে মোক নিমন্ত্রন দি আহিছিল | মই হে ৰক্ষা কৰিব পৰা নাছিলো | কিন্তু এইবাৰ যাম |

আজি মই ৰূপৰেখাৰ ঘৰত যাবলৈ ওলালো |

- তই কৰাবাত যাবি নেকি সৰুধন ?

- অ মা,মোৰ শুভকাংখী এজনীৰ ঘৰত |

- কেতিয়া আহিবি ?

- মই কালিয়ে ঘূৰি আহিম |

ঘৰখনত মা ,মই আৰু দেউতা | মই যি সময়ত ডিব্রুগড় বিশ্ববিদ্যালয়ত পঢ়ি আছিলো সেই সময়তে কিবা বিশেষ কাৰনত মা আৰু দেউতাই দাদাক ত্যাজ্যপুত্র কৰিলে | আজিলৈ আৰু ঘৰলৈ ঘূৰি নাহিলে | সেয়েহে এতিয়া বৃদ্ধ পিতৃ-মাতৃৰ দায়িত্ব লব লগা হৈছে| মা আৰু দেউতালৈ কেতিয়াবা খং উঠে | দাদাক ত্যাজ্যপুত্র কিয় কৰিলে ! শৈশবত দাদাই মোক কিমান মৰম কৰিছিল | সেইবোৰে এতিয়া মোক কন্দুৱাই থাকে |

মই কিছু সময়ৰ পাছত ঘৰৰ পৰা ওলালো | আজি এজনী নতুন অনুৰাগীৰ কাষত যাম | নতুন পৰিবেশ,কিমান ভাল লাগিব | 

কেতিয়া গৈ মই লাহৰিঘাট পালো গমে নাপালো | ৰূপৰেখাই কোৱা ঠিকনামতে মই সিহতৰ গাওঁ পালো |

বাটত এজনী মহিলা দেখিলো ,ভালে হ'ল ৰূপৰেখাৰ ঘৰ কোনটো শুধি লওঁ !

- অকমান সহায় কৰিবচোন,,,,

ধুনীয়া মহিলাজনীয়ে এটা মিঠা হাঁহিৰে সম্ভাষন জনাই ক'লে,,,,

- হয়,কবচোন,,,,

- ৰূপৰেখাৰ ঘৰটো দেখাই দিব নেকি ?

- আপুনি ?

- মই নিয়ৰ শৰ্মা |

- নিয়ৰ,আপুনি ! মই ৰূপৰেখা | আপোনালৈ অপেক্ষা কৰি আছিলো | আহক আহক,,,

বাপৰে কিবাকে ৰূপৰেখাক বিছাৰি পালো,মই তেখেতপ পাছে পাছে খোজ ললো |

- চুইটি ,এয়া লিখক নিয়ৰ মামা

ৰূপৰেখাই তেওঁৰ ছোৱালীজনীক ক'লে,,,,

- হাই ! মামা

মৰমলগা কনমানিজনীয়ে হাতখন জোকাৰি ক'লে,,,,,

- হাই !!!

- মামা কেনেকুৱা লাগিলে মোক দেখি !

- চুইটি,এতিয়া মামাক আমনি কৰিব নালাগে,মামা অকনমান জিৰাই লওঁক,তুমি খেলাগৈ যোৱা,,,,,

- একো নহয় দিয়ক,তাইৰ লগত কথাপাতি ভাল লাগিব |

কিন্তু চুইটি তেতিয়ালৈ আতৰি গ'ল | ৰূপৰেখাই মোক ভিতৰৰ আলহী কোঠালৈ লৈ গ'ল |

বাহ বৰ সুন্দৰ কৈ কোঠাটো সজাই ৰাখিছে,বৰ ধুনীয়া |

আপুনি বহক | মই চাহ বনাওঁ,,,,

ৰূপৰেখা ভিতৰৰ কোঠালৈ সোমাই গ'ল | ফাগুন মাহ হলেও কিছু গৰমৰ অনুভব হৈছে|মই কোঠাটোৰ সকলো ফালে চকু ফুৰালো | কিন্তু মোৰ চকুত পৰিল এখন ধুনীয়া ফটো |

হাৰে ৰূপৰেখাৰ লগতচোন এয়া মোৰ দাদা |তাৰমানে ৰূপৰেখা মোৰ নবৌ !

হে ভগবান এয়া কি দেখিছো | আজি যিমান দিনে মোৰ দুচকুৱে যাক বিছাৰি আছিলে,যাৰ মৰমে মোক আমনি কৰি আছিলে মই আজি সেই বিশেষ ব্যক্তিজনৰ ঘৰত |

তেতিয়া মই ডিব্রুগড় বিশ্ববিদ্যালয়ত স্নাকোত্তৰ কৰি আছিলো | বহুদিনৰ মূৰত হে ঘৰলৈ আহিবলৈ পাওঁ |

তেতিয়া মোৰ দাদা অম্লান শৰ্মাই বোকাখাতৰ এখন কলেজত কাম কৰি আছিলে |আমাৰ এখন সুখৰ শিক্ষিত ঘৰ আছিলে |

মা ,দেউতা ,দাদা আৰু মই | বছৰত এদিন মান হে মোৰ দাদাক লগপোৱাৰ সৌভাগ্য হৈছিল | কাৰন মোৰ পঢ়া আৰু দাদাৰ কলেজ |

এদিনাখনৰ কথা দাদাই ৰাতি আহি ঘৰ ওলাইছিল | লগত এজনী ছোৱালী,খুব মৰম লগা,অমায়িক | 

- মা দৰ্জাখোলা ,মা

মাই দৰ্জাখন খুলিছিল | আৰু খুলিয়ে দাদাক সন্মুখত দেখিছিল |

- ডাঙৰ ধন তই,তই ইমান ৰাতিখন যে , ,,,,

- বহুত কথা মা,তোমাক কালি সকলো কম |

মাৰ চকুত ছোৱালীজনী পৰিল |

- আৰু ছোৱালীজনী,,,,

- মোৰ ছাত্রী |

মাৰ মনত সন্দেহ হ'ল | ইয়াত কিবা এটা ৰহস্য আছে |

- মা,দেউতা ?

- দেউতা শুই আছে,,,,

- ভাইটি ?

- সি ডিব্রুগড়ত |

মাই আৰু ৰাতিখন দাদাক একো প্রশ্ন নকৰিলে | ৰাতি সকলো শুই থাকিল |

ৰাতিপুৱা মায়ে দেউতাৰ ওচৰত গৈ ভয় ভয়কৈ আৰম্ভ কৰিলে,,,,

- ৰাতি ডাঙৰ ধন আহিছে,,,

- কি ! সি একো খবৰ নিদিয়াকৈ আহিল যে,,,,,,,,

- নাযানো ! লগত এজনী ছোৱালী লৈ আহিছে,,,,

- কি ! সৰ্বনাশ,,তাক মোৰ ওচৰত পঠাই দিয়া,

বেলেগ এটা কথাত অকলে শুই আছিল ৰূপৰেখা | 

- ৰেখা,ঐ ৰেখা,,,,

- উম,,,,

- উঠা আকৌ,কেতিয়াবাই ৰাতি পোহৰ হ'ল ,,,

ৰেখা বিছনাৰ পৰা উঠিলে |

- ডাঙৰ ধন

- অ মা,,,,

- তোক দেউতাই মাতিছে,,,,

- অ গৈছো |

আজি অম্লানৰ জীৱনত প্রথমবাৰৰ বাবে দেউতাকলৈ ভয় লাগিছে,তথাপি সি দেউতাকৰ সন্মুখত থিয় দিব প্রস্তুত |

- দেউতা,,,,

- অ অম্লান তই এনেকে কোনো খবৰ নকৰাকৈ ওলালি হি যে,,,,

তেতিয়া ৰূপৰেখা বাহিৰত ওলাই আহিছিল |

- আৰু সেই ছোৱালীজনী ?

- ৰূপৰেখা দলে |

- তোৰ লগত সম্পৰ্ক ?

- মই,,,,,মই

- কি মই মই কৰি আছ ! চিধাকে কৈ দে,,,,

তাৰ বকুখন কপিছিল,তথাপি সি সাহসত আৰম্ভ কৰিছিল,সি ৰূপৰেখাক লক্ষ্য কৰিছিল তাই লাজ,ভয়ত মূৰ উঠাব পৰা নাছিল( Assamese Love story ) |

- দেউতা মই জানো মই অপৰাধ কৰিছো,তোমাৰ সন্মান হানি কৰিছো | কিন্তু দেউতা মই উপায় বিহীন | ৰূপৰেখা এখন অনুন্নত ঠাইৰ ছোৱালী | শিক্ষা বুলিবলৈ তাৰ মানুহৰ একোৱে নাই | কালি মই এটা ভয়ংকৰ বাস্তৱৰ মুখামুখি হ'লো | ৰূপৰেখাৰ পিতৃ-মাতৃক সেইখন গাওঁৰ মানুহে ডাইনী সন্দেহত হত্যা কৰিছে | কিন্তু সেই অন্ধবিশ্বাসত বুৰযোৱা মানুহ খিনি ইমানতে ক্ষান্ত হোৱা নাছিলে সিহতে ৰূপৰেখাক হত্যা কৰিবলৈ খেদি আহিল | আৰু সেইসময়ত ৰূপৰেখাক মই উদ্ধাৰ কৰিলো | কিন্তু এজনী ছোৱালীক মই মৃত্যুৰ মুখত ঠেলি দিব নোৱাৰো দেউতা,মই তাইক চিৰজীৱনৰ কাৰনে গ্রহন কৰিলো|

- অসম্ভৱ ! মই এজন শিক্ষক | এই অঞ্চলত মোৰ এটা সুনাম আছে | আৰু তই আজি মোৰ সেই সন্মান বিনাশ কৰিলি |

- দেউতা !

- তই জাননে ডাঙৰ ধন মই ব্রাহ্মন |তই এজন ব্রাহ্মনৰ সন্তান | জাতপাতৰ বিছাৰ নোহোৱা এজনীক ছোৱালীক মই বোৱাৰী কৰি আকোৱালি লব নোৱাৰো |

- দেউতা !

ৰূপৰেখাই কান্দিছিলে | আৰু অম্লানৰ ভৰিত ধৰি কৈছিলে |

- আপুনি ,দেউতাৰ কথা অমান্য নকৰিব| বহুত কষ্টত ডাঙৰ কৰিছে আপোনাক | মা-দেউতাতকৈ পৃথিৱীত আপোন কোনো নাই |মই আজি নিঠৰুৱা হ'লো | মই জীয়াই থাকি কৰিম কি ! আপুনি থাকক মই আহো,,,,

ৰূপৰেখাই কান্দি কান্দি দৌৰ মাৰিলে

- দেউতা,তুমি ইমান অহংকাৰী,স্বাৰ্থপৰ |

- অ মই স্বাৰ্থপৰ,মই অহংকাৰী | আজিৰ পৰা তোক মই ত্যাজ্যপুত্র কৰিলো,যা এতিয়াই মোৰ চকুৰ সন্মুখৰ পৰা আতৰি যা,,,ওলাই যা মোৰ ঘৰৰ পৰা |

অম্লানে চকুপানী তুকিছিল | আৰু হাতজোৰ কৰি দেউতাকক কৈছিল,,,,

- ধন্যবাদ দেউতা |তোমাৰ দৰে মানুহ পৃথিৱী খন ভৰি পৰক |

- ঠাট্রা কৰিছ হা,,শুন তোক মই মোৰ মুখাগ্নীৰ পৰা ও বঞ্চিত কৰিলো |

মুখাগ্নী ! সন্তানৰ মাক-দেউতাকৰ প্রতি কৰা শেষ দায়িত্বৰ পৰা ও বঞ্চিত হ'ল অম্লান | সি ঘৰৰ পৰা ওলাই আহিল | দেখিলে ৰূপৰেখা এজনী পাগলিৰ দৰে গৈ আছে |অম্লানে পাগলৰ দৰে চিঞৰিলে,,,,

- ৰূপৰেখা,ৰবা আমি কৰবাত যাম,মই ও নিঠৰুৱা হ'লো ৰূপৰেখা | মই ইমান বেয়া কাম কৰিলো মই ত্যাজ্য পুত্র হ'লো |

এজন অধ্যাপক হৈ,নিজৰ কৰ্মত সংস্থাপিত হৈ ও অম্লান আজি ত্যাজ্যপুত্র |

অম্লান আৰু ৰূপৰেখা গলগৈ | কিন্তু কত গ'ল কোনেও নাজানিলে,,,,,

মোৰ চকুৰে চকুপানী ওলাই আহিল,মাই মোক সকলো কৈছিল |

- আপুনি,,,,

পুৰুষৰ মানুহ এজনৰ শব্দকানত পৰাৰ লগে লগে চকুপানীখিনি মছি ল'লো | আৰু ঘূৰি চালো ,,,,

- দাদা

- হাৰে ভাইটি তই,,,,

কব নোৱাৰাকৈ বহুদিনৰ মূৰত দাদাৰ বকুৰ মাজত সোমালো |

- বদমাছ,তাৰমানে তই লিখক নিয়ৰ শৰ্মা,,,

- অ দাদা,,,,,

- নবৌ তোৰ লিখা বৰ ভালপায় অ ভাইটি,,,

- দাদা মোলৈ তোৰ মনত পৰা নাছিল ?

- পৰিছিল,কিন্তু পৰিস্থিতিয়ে বান্ধি ৰাখিছিল

তেনেতে ৰূপৰেখা কোঠাত সোমাই আহি আমাক তেনেকে দেখি আচৰিত |

- অম্লান,,,,

- ৰেখা মোৰ ভাইটি,তোমাৰ দেওঁৰ,,,,

- কি ! মোৰ দেওঁৰ ইমান জনপ্রিয় লিখক |

- অ নবৌ !!!

মনটো আজি মোৰ বহুত সুখী,মোৰ একমাত্র মৰমৰ দাদাৰ সান্নিধ্য পালো ইমান বছৰৰ মূৰত | মই দাদা আৰু নবৌক বুজাই বঢ়াই ঘৰলৈ লৈ আহিলো |

দাদা আৰু নবৌ লাজতে সোমাব সংকোচ কৰিলে |

মই চুউটিক কোচত লৈ ঘৰত সোমালো,দেউতাই চুইটিক মোৰ কোচত দেখি মাত মাতিলে,,,,,

- সৰুধন মৰম লগা ছোৱালীজনী কোন অ,,,

- তোমাৰ নাতিনী,,

দেউতাই তাইক কোচত ল'লে,,,

- মাজনী কি নাম তোমাৰ ?

- চুইটি শৰ্মা !

- দেউতা আৰু মাৰ নাম,,,

- অম্লান শৰ্মা আৰু ৰূপৰেখা দলে শৰ্মা

- কি ! ডাঙৰধন আহিছে,,,,

মা দৌৰি আহিল,,,

- হেৰি ডাঙৰ ধন আহিছে,,,

দাদা আৰু নবৌ ভিতৰত সোমাই আহিল,মাই দাদাক সাবতি ধৰিলে আৰু আমাৰ চকুৰে আনন্দৰ চকুপানী ওলাল |

নবৌই দেউতাৰ ভৰি চুই প্রনাম কৰিলে,দেউতাই নবৌৰ মূৰত হাতবুলালে,, ,

- হব আই,,,,,উঠা |

- দেউতা ভালে আছা ?

এনেধৰনৰ আৰু গল্প/উপন্যাস পঢ়ক এই লিংকত - www.গল্প/উপন্যাস.com

- ডাঙৰধন তই মোক ক্ষমা কৰিবি | সচাঁকে সেই সময়ত মই অহংকাৰী স্বাৰ্থপৰ আছিলো |মই তহতক বহুত কষ্ট দিলো | মানুহ হ'লে তোৰ দৰে হব লাগে,মই তেজৰ গৰমত যি কৰিলো অনুতপ্ত | তই বহুত ডাঙৰ এটা পুন্য কৰিলি | তই মোৰ গৌৰব | জাতি-ধৰ্মৰ গোৰামীয়ে পৃথিৱীখন শেষ কৰি পেলাইছে |মানুহে মানুহক ঘৃনা কৰিব নাপাই,আজি বুজিলো ||| 

এতিয়া আমি সুখী |||

বিঃদ্ৰঃ Social Media Journalism ফেচবুক গ্ৰুপৰ এগৰাকী সন্মানীয় সদস্য ৰাগ ৰঞ্জনৰ দ্বাৰা গ্ৰুপত প্ৰকাশিত ( Assamese Love story )।আপোনালোকেও যদি কোনো লেখা বা গল্প কবিতা,বা-বাতৰি ইত্যাদি আমাৰ ৱেবছাইটত প্ৰকাশ কৰিব বিছাৰে তেন্তে আপোনালোকৰ লেখা সমূহ আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপত প্ৰকাশ কৰিবলৈ নতুবা আমাৰ ফেচবুক পেজ/ SMJ24 ৰ মুখ্য পৰিচালন সঞ্চালক দিব্য জ্যোতি দত্তৰ ফেচবুক পেজৰ ইনবক্সত প্ৰেৰণ কৰিবলৈ আহ্বান জনালো।নিৰ্বাচিত লেখা সমূহ লেখকৰ নাম আৰু ছবি সহ আমাৰ ৱেবছাইটত প্ৰকাশ কৰা হব,ধন্যবাদ।

আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপৰ লিংক - SMJ24.facbookgroup

আমাৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - www.SMJ24.facebook page

দিব্য জ্যোতি দত্তৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - Dibya Jyoti Dutta/Fb page