ৰাতি প্ৰায় ১২ মান বাজিছে । হিল্লোলে বিচনাত চটফটাই আছে ।
-কি হল আপুনি টোপনি যোৱা নাই?
নাই একো হোৱা নাই ( Assamese love story )। মই ভাবিছিলো সি ঘৰলৈ অহাৰ পিছত অফিচৰ ভিতৰৰ দায়িত্ব তাক দি মই বাহিৰৰ খিনি চাম কিন্তু এতিয়া যি দেখিছোঁ সেয়া তাৰ দ্বাৰা সম্ভৱ নহব।
-তাকেই । কিবা বেলেগ উপায় ভাবিব লাগিল ।
-কি উপায় ভাবিবা নো । মোৰ মূৰত কোনো কথাই নহা হৈছে ।
-মই এটা কথা ভাবিছো আমি যদি এজনী ছোৱালী চাই তাৰ বিয়াখন পাতি দিওঁ । মই ভাবো সি সলনি হব ।
-বেষ্ট আইডিয়া ।( প্ৰভাৰ কথাত হিল্লোলে হয়ভৰ দিলে) পিছে তাৰ কাৰণে উপযুক্ত ছোৱালী কত পোৱা যায়?
-দিগন্তক কথাটো কৈ চাবচোন । তেওঁৰ কোনোবা তেনে চিনাকি আছে নে?
-হব দিয়া তুমি ঠিকেই কৈছা । মই কাইলৈ তাক খবৰ কৰিম ।
হিল্লোল আৰু প্ৰভাই জোনাকৰ বিয়াৰ সিদ্ধান্ত ললে ।
ৰাতিপুৱা বাতৰিখন হাতত লৈ হিল্লোলে দিগন্তক ফোন কৰি কৰি অফিচলৈ মাতি পঠিয়াইছিল । সেয়ে দিগন্ত হিল্লোলৰ অফিচলৈ আহিল ।
-তই মোক ইয়ালৈ মাতি পঠিয়ালি যে?
-মই বৰ বিপাঙত পৰিছো
-কি হল নো তোৰ?
তাৰ পাছত হিল্লোলে কৈ গল জোনাকৰ বিষয়ে লগতে তাৰ কাৰণে এজনী উপযুক্ত ছোৱালী চোৱাৰ কথা । দিগন্তই তাৰ বন্ধু এজনৰ ছোৱালী এজনীৰ কথা কলে আৰু তাক সুধি খবৰ কৰিম বুলি কৈ বিদায় ললে ।
দিনবোৰ যাবলৈ ধৰিলে । পৰীক্ষা সমাগত । হোষ্টেলত লৰা ছোৱালীৰ পঢ়াত ব্যস্ত । নিশা খুব চিৰিয়েচ হৈ পৰিছে । প্ৰতিটো শ্ৰেণীতে প্ৰথম হৈ অহা নিশাৰ এইটো আনুষ্ঠানিক শিক্ষা জীৱনৰ শেষ পৰীক্ষা । সেয়ে তাই সজাগ হৈ পৰিছে । সময় সন্ধিয়া । জোনাক ৰূমৰ ভিতৰত সোমাই আছে । দিনৰ দিনটো সি আজি কালি ৰূমৰ ভিতৰতে সোমাই থাকে । চাকি বন্তি জ্বলাই প্ৰভা তাৰ ৰূমলৈ সোমাই আহিল ।
-বাবা, কলৈকো ওলাই যোৱা নাই?
-নাই মা ।
-তোৰ কি হৈছে । আজি কিছুদিনৰে পৰা মন কৰিছোঁ তোৰ কিবা এটা হৈছে ।
-একো হোৱা নাই মা ।
সহজভাৱে জোনাকে উত্তৰ দিলে ।
-বাৰু মোৰ লগতে আহ। মই চাহ কৰোগৈ ৰান্ধনী শাললৈ গল যদিও জোনাক নগল ।
তোমাক কিদৰে বুজাও মা মোৰ জীৱন নাটৰ কাহিনী । তোমালোকে নজনাকৈয়ে অভিনয়তে শেষ হৈ ৰল মোৰ জীৱনৰ অলেখ কাহিনী । মাক যোৱাৰ ফালে চাই জোনাকে কলে ।
কিছু সময় পিছত প্ৰভাই দুকাপ চাহ লৈ আহিল । একাপ জোনাকক দিলে আৰু একাপ নিজেও লৈ জোনাকৰ ওচৰতে বহিল । কথাৰ মাজতে প্ৰভাই কলে
-দিনটো এনেকৈ ৰূমৰ ভিতৰতে সোমাই থাকিলে গা মন বেয়া হৈ পৰে । তাতকৈ দেউতাৰাৰ অফিচলৈ গলে দুই এটা কাম কৰাও হয় আৰু মনটোও ভালে থাকে ।মাকৰ কথা কেইটাত জোনাকৰ খঙে চুলিৰ আগ পালে ।
-তোমালোকে মোক সেই কাৰণেই মাতি পঠিয়াইছিলা নেকি? ব্যৱসায়, ব্যৱসায় কেৱল ব্যৱসায় । ইয়াৰ বাহিৰে আন একো কথা নাই নে? চাহৰ কাপটো আধা খোৱাকৈ থৈ সি ওলাই আহিল, তাৰ যিটো ৰূপ মাকে কেতিয়াও দেখা নাই ।
সন্ধিয়া ৭ মান বাজিছে । প্ৰদীপে টিভিটোৰ ওচৰত বহিছে । অঞ্জলিয়ে একাপ চাহ লৈ সোমাই আহিল । হঠাতে ফোনটো বাজি উঠিল । নিশাৰ ফোন ।মাকে ফোনটো ৰিচিভ কৰিলে
-হেল্লো, নিশা??
- অ.. কি কৰিছ তই?
-পঢ়ি আছ । বাৰু বাৰু পঢ় তই । আমি ভালেই আছো । বাৰু ৰাখিছো ।
কি কলে তাই । প্ৰদীপে সুধিলে ।
-পঢ়ি থকা বুলি কৈছে । ভগৱানে ভালে ভালে পৰীক্ষাটো ভাল কৰিলে হল আৰু ।
-তাই মোৰ ছোৱালী । মোৰ দৰে সাহসী আৰু জেড্ডী । সেয়ে তাইৰ পৰীক্ষা বেয়া হোৱাৰ প্ৰশ্নই নুঠে ।
- পৰীক্ষাটো শেষ হলে তাই কেতিয়া ঘৰলৈ আহে মই তাকেহে ভাবি আছো । আপুনি কিন্তু তাইক অহাৰ পিছত আৰু কলৈকো পঠোৱাৰ কথা নাভাবিব । সৰুৰে পৰা স্কুল, হোষ্টেলতে গল। আৰু দুদিন পিছত একেবাৰে উলিয়াই দিব লাগিব । অঞ্জলিৰ কথাত বিষাদৰ সুৰ । প্ৰদীপৰ বুকুখন কঁপি উঠিল । সি অতদিনে নভবা কথা এটা অঞ্জলিয়ে তাক সোৱঁৰাই দিলে ।
পুৱ আকাশত সূৰুযটোৱে ভুমুকি মাৰিছে । কঢ়িয়াই আনিছে এটা সুন্দৰ দিনৰ বতৰা । বাতৰিখন লৈ হিল্লোল বাৰাণ্ডাত বহিছে । ভিতৰৰ পৰা প্ৰভাই মবাইলটো লৈ ওলাই আহিল । দিগন্তৰ ফোন । হিল্লোলে ফোনটো ৰিচিভ কৰিলে
-অ দিগন্ত?
-ছোৱালী ঠিক হৈ গল। দিগন্তৰ কণ্ঠত উৎকণ্ঠা
-তই সচাই কৈছ নে? দুয়ো বন্ধুৰ মাজত অন্তৰংগ আলাপ ।ফোনটো ৰখাৰ পিছত প্ৰভাই সুধিলে ।
-দিগন্তই কি কলে ।
-জোনাকৰ বিয়াৰ কাৰণে হেনো ছোৱালী পাই গল ।
-কি, হে ভগৱান তোমাক প্ৰণাম ।
হঠাতে জোনাক ওলাই আহিল ।
-বাবা তোৰ কাৰণে এটা ভাল খবৰ আছে ।
-মোৰ ভাল খবৰ??
-তোৰ বিয়াৰ বাবে এজনী ছোৱালী ঠিক কৰিছো ।
-কি?? জোনাক উচপ খাই উঠিল ।
-কি হল তই কি বিয়া নাপাতো বুলি ভাবিছ নেকি?
হিল্লোলৰ কথাত জোনাকে কি উত্তৰ দিব ভাবিব পৰা নাই । মাথো কলে মোক নজনোৱাকৈ তোমালোকে এনে সিদ্ধান্ত এটি কিয় ললা? সি তাৰ ৰুমলৈ গল ।
-তাক আমি কথাটো কৈ বেয়া কৰিলো নেকি?
-একো বেয়া কৰা নাই । সময়ত সকলো ঠিক হব । সান্তনাৰ সুৰতে হিল্লোলে প্ৰভাক কলে ।
জোনাকৰ ৰূম।অজান শোকে আহি তাক হেচা মাৰি ধৰিলে । উশাহবোৰ খৰ হৈ আহিছে । হে ভগৱান এয়া মই কি শুনিছো । নাই নাই এয়া অসম্ভৱ । নিশা অবিহনে মই আন কাকো বিয়া কৰাব নোৱাৰো ।দুহাতেৰে চুলিত খামোচ মাৰি ধৰি জোনাক ভাগৰি পৰিল ।
এনেধৰনৰ আৰু গল্প/উপন্যাস পঢ়ক এই লিংকত - www.গল্প/উপন্যাস.com
হিল্লোল অফিচলৈ যাবলৈ ওলাল । ড্ৰেছ কৰি ব্ৰেকফাষ্ট কৰিব লৈ জোনাকলৈ ৰৈ আছে । সি বহুবাৰ মাতাৰ পিছতো ওলাই অহা নাই! সেয়ে প্ৰভা তাৰ ৰূমলৈ আহিল । ৰূমত সোমাই প্ৰভা চিঞৰি উঠিল ।
-জোনাক...??
ক্ৰমশঃ
আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপৰ লিংক - SMJ24.facbookgroup
আমাৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - www.SMJ24.facebook page
দিব্য জ্যোতি দত্তৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - Dibya Jyoti Dutta/Fb page
No comments:
Post a Comment