কোন সেয়া???
জোনাকৰ মনৰ উত্তেজনা বাঢ়ি গল । সি বিচাৰিব ললে কৰ পৰা ভাঁহি আহিছে সেই সুৰ । নে সিও তাৰ দৰে কোনোবা উদভ্ৰান্ত প্ৰেমিক । জোনাকেও এটা সময়ত খুব বাঁহী বজাইছিল ।আজিৰ পৰা প্ৰায় ৯-১০ বছৰ আগত।যিদিনা সি নিশাক বাইকেৰে খুন্দা মাৰিছিল সিদিনাৰ পৰা তাইৰ প্ৰেমত পৰিছিল ।ক্ষণ প্ৰশিক্ষণ যদিও সিহঁতৰ মাজত কোনো অন্তৰংগ আলাপ হোৱা নাছিল কিন্তু হৃদয়ৰ অনুভূতি বহু দূৰ আগবাঢ়িছিল । আৰু তেতিয়াই সি দুপৰীয়া আৰু সন্ধিয়াৰ সময়ত খুব বাঁহী বজাইছিল । আজিৰ এই নিৰ্জন দুপৰীয়াৰ বাঁহীৰ সুৰে তাক আকৌ এবাৰ মনত পেলাই দিলে সেই সোণোৱালী অতীত । এডাল গছৰ তলত বহি জোনাকে প্ৰাণভৰি উপভোগ কৰিলে সেই সুৰ ।সেয়া যেন বাঁহীৰ সুৰ নহয় জোনাকৰ বাবে যুগৰ সুঁতিয়ে কঢ়িয়াই অনা এক আশাৰ ৰেঙণি । নতুন উদ্যমত তাৰ মুখখন উজলি উঠিল ।
সময় দিনৰ ৩ বাজিছে । স্কুল শেষ কৰি প্ৰদীপ ঘৰলৈ আহিছে । সি ড্ৰয়িং ৰুমতে বহিল । ভিতৰৰ পৰা অঞ্জলিয়ে পানী এগিলাচ লৈ আহিল । পানী গিলাচ দি কলে -
- মবাইলটো দিয়কচোন নিশালৈ ফোন এটা কৰো ।
-তাই মোক ফোন কৰিছিল।
-কি কলে? উৎসাহেৰে অঞ্জলিয়ে সুধিলে ।
-অহা মাহৰ পৰা তাইৰ ফাইনেল পৰীক্ষা। সেয়ে একেবাৰে পৰীক্ষাৰ পিছত হোষ্টেল সামৰি হে আহিব ।
- মই অহা শনিবাৰে আহিব বুলি ভাবি আছিলো মই । প্ৰদীপৰ হাতৰ পৰা গিলাচটো লৈ অঞ্জলিয়ে তাক ভাত খাবলৈ যাবলৈ কৈ গল । প্ৰদীপে মন কৰিলে অলপ আগত দেখা অঞ্জলিৰ উজ্জ্বল মুখখন সেমেকি উঠিল । তাৰ ভাব হল সচাকৈয়ে আমি পুৰুষবোৰে সন্তানৰ দায়িত্ব লওঁ কিন্তু এগৰাকী মাতৃয়ে সন্তানক দায়িত্ব লোৱাৰ লগতে সেই দায়িত্বৰ মাজেৰে চলাই নিয়ে ।
প্ৰভাতী সুৰুযে পুৱ আকাশত ন ৰূপত ওলাই আহিছে । কঢ়িয়াই আনিছে দিনটোৰ বতৰা । হিল্লোলে অইন দিনাৰ দৰে আজিও বাতৰিখন হাতত লৈ বাৰাণ্ডাত বহিছে । ৰাস্তাৰ ফালৰ পৰা দিগন্তই মাত লগালে ।
-হিল্লোল
-অ দিগন্ত, কৰ পৰা ওলালিনো?
- মৰ্ণিং ৱলক কৰিব আহিছিলো । বৰুৱাৰ জোনাক অহা খবৰটো পাই গুচি আহিলো । তই যে মোক লৰাটো অহা কথাটো এতিয়াও কোৱা নাই ।
-সি একেবাৰে আহিছে যেতিয়া সকলো সময়তে তাক লগ পাই যাবি দে ।
-তাৰ MBA ক্লিয়াৰ হল মানে । এতিয়া কি কৰিব বুলি ভাবিছে সি?
-মোৰ বিজনেচ সকলো দায়িত্ব তাৰ হাতত অৰ্পণ কৰি মই অলপ ফ্ৰী হব খোজো এতিয়া ।
-জোনাক চোকা লৰা । সি নিশ্চয় সফল হব । তই মন কৰা নে হিল্লোল, নৱ প্ৰজন্মৰ লৰা ছোৱালী খিনি বৰ্তমান বহুত একতিভ হল ।
নৱ প্ৰজন্মৰ লৰা ছোৱালী খিনি বহুত এক্টিভ হল । যিকোনো বিষয় সিহঁতে অতি সহজে আয়ত্ব কৰি লব পাৰে ।
-এয়া চব সময়ৰ পৰিবৰ্তন বন্ধু । বিজ্ঞান আৰু প্ৰযুক্তিবিদ্যাৰ দ্ৰুত উন্নয়নে আজিৰ প্ৰজন্মক সময়ৰ লগত ফেৰ মাৰিবলৈ শিকালে ।
-সচাকৈয়ে ভাবিলে কিবা আচৰিত লাগে । আজিৰ পৰা প্ৰায় ৪০-৫০ বছৰ পিছলৈ ঘূৰি চালে মনটো কিবা হাহাকাৰ কৰি উঠে । আজিও মনত পৰে সেই মুক্ত আকাশৰ তলত, জোনাকৰ বোকোচাত বহি আইতাই কোৱা সাধুকথাবোৰ । আজি আৰু সেই দিন নাই । আজিৰ লৰা ছোৱালী বন্দী কম্পিউটাৰ, লেপটপ, মবাইলৰ মায়াজালত । হেৰুৱো অতীতটোক উভতাই আনিব নোৱোৰাৰ শোকত দুই বন্ধুৰ মনটো হাহাকাৰ কৰি উঠিল ।
পুৱা সময় ৯ বাজিছে । ব্যস্ততাময় বিশ্ববিদ্যালয়ৰ চৌপাশ । জোনাক ৰৈ আছে তাৰ ফ্ৰণ্টত । মনত নতুন উদ্যম । বুকুত হেঁপাহৰ জাঁজী নৈ, যি সেই ৯-১০ বছৰ আগৰ পৰাই আজিও বৈ আছে একেই গতিত । আজি জোনাকৰ মনতো খুব উৎফুল্লিত হৈ উঠিছে । কাৰণ আজি সি নিশাৰ সম্পূৰ্ণ ঠিকনা পাব । সি নিজকে প্ৰস্তুত কৰি ললে নিশাক দেখিলেই কি কব সি । নে লাজতে ৰঙা চিঙা পৰিব । নাই নাই তেনে হব দিব নোৱাৰে । সি কথাবোৰ ভাবি থাকোতেই জুম পাতি লৰা ছোৱালীবোৰ ক্লাচলৈ অহা তাৰ চকুত পৰিল । তাৰ ভিতৰত তাৰ আগফালৰ পৰা তিনি জনী ছোৱালী হাঁহি ধেমালিৰে কিবা কথা পাতি আহি থকা দেখিলে । সি আগুৱাই গল ।
-Excuse me.
-তিনিওজনী ছোৱালীয়ে তালৈ ঘূৰি চালে যদিও এজনী আগবাঢ়ি আহিল আৰু দুজনী কিছু দূৰত ৰল ।
-মোক মাতিছিল ।
-হয় আপোনাকে ।
-বাৰু কওকচোন ।
-আপুনি নিশাক চিনি পাই নেকি?
-what?? নিশা...???
-হয় হয় । সেই যে বকুলপুৰ গাঁৱৰ । আপোনালোকৰ ইউনিভাৰ্চিটিতে পঢ়ে ।
-মিষ্টাৰ, কৰ বকুলপুৰ গাও, কোন নিশা এইবোৰ ইনফৰমেচন ৰখাৰ সময় মোৰ নাই ।
উসাৎ মাৰি ছোৱালীজনী গুচি গল । লগৰ দুজনীয়ে তাইৰ মুডটো দেখি হাঁহিলে আৰু সুধিলে
-কি হল?
-পাগল কৰোবাৰ
-আৰে কি হল নকৱ কিয়?
-তাক হেনো কোনোবা নিশাক লাগে ।
-হাউ ছেদ । তাৰমানে বেচেৰাই দিৱানাক চিনিয়েই নাপায় ।
-তাক কোনোবাই ৰং নম্বৰত বেয়াকৈ ফচালে যেন পাওঁ ।
তিনিও হাঁহি হাঁহি ইউনিভাৰ্চিটিৰ ফালে খোজ ললে ।
সি বহু কেইজন লৰা ছোৱালীক সুধিলে সকলোৱে তাক উত্তৰ দিলে ছৰি । সি উপায় হীন হৈ পৰিল । হাতৰ ঘড়ীটোলৈ চালে দুই বজাৰ সংকেত দিছে । সি আহি গাড়ী খনত বহিল । হঠাতে বিশ্ববিদ্যালয়ৰ ভিতৰৰ পৰা নিশাৰ লগতে কেইজনীমান ছোৱালী ওলাই আহিল । সিহঁতে তালৈ চালে । সি তলমূৰ কৰিলে...! সিহঁতৰ মাজৰে এজনীয়ে কলে অই তহতে মন কৰিছনে? সেই যে মক্কেলটো মই পুৱা ক্লাচলৈ আহোতেই ইয়াত ৰৈ থকা দেখিছিলো । তেতিয়াৰে পৰা ইয়াতেই ৰৈ আছে । বেচেৰাক চাগে কোনোবাই সময় দি ৰখাই মাৰিছে । নিশাৰ কথাত আটাই কেইজনীয়ে গিৰ্জনি মাৰি হাঁহিলে আৰু খোজ ললে হোষ্টেল অভিমুখে।জোনাকৰ বুজিব বাকী নাথাকিল যে সিহঁতে তাক উদ্দেশ্যিয়ে হাঁহিছে । কেৱল সিহঁতেই নহয় বিশ্ববিদ্যালয়ৰ প্ৰায় ভাগ লৰা ছোৱালীৰ মাজত সি এই দুইদিনত পাগল প্ৰেমিক হিচাপে বিখ্যাত হৈ পৰিছে । তাৰ মনটো বিষন্ন হৈ পৰিল । অলপ সময়ো নষ্ট নকৰি সি ঘৰ অভিমুখে ৰাওনা হল।
ক্ৰমশ
আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপৰ লিংক - SMJ24.facbookgroup
আমাৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - www.SMJ24.facebook page
দিব্য জ্যোতি দত্তৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - Dibya Jyoti Dutta/Fb page
No comments:
Post a Comment