ক্ৰমশ এটাৰ পাছত এটাকৈ দিনবোৰ যাবলৈ ধৰিলে । প্ৰভা সম্পূৰ্ণ নিশ্চুপ হৈ পৰিল । তাইৰ অনুভৱে ঢুকি নোপোৱা হিল্লোলৰ মৃত্যু যেন তাইৰ বাবে এটা নুবুজা সাথঁৰ হৈ ৰল ( Assamese love story )। দিনৰ দিনটো কোঠাৰ ভিতৰত সোমাই থাকে । খাৱন শোৱন সম্পূৰ্ণ বাদ দিছে । নিশাই জোৰ কৰি হে দিনটোৰ শেষত কিবা এটা খুওৱাই জীয়াই ৰখাৰ দৰে হৈছে প্ৰভাক । এইফালে জোনাকো সম্পূৰ্ণ ভাগি পৰিছে । নিশাক দেখিলেই তাৰ মনৰ মাজত দেউতাকৰ চিতাৰ জুইকুৰা জ্বলি উঠে । এনেকুৱা লাগে যেন সেই জুইকুৰাত নিশাক জাপি দি নিঃশেষ কৰি দিব । তথাপিও তাই সকলো নীৰৱে সহ্য কৰি জোনাকৰ সম্পূৰ্ণ দায়িত্ব পালন কৰি গৈছে । কিন্তু তাইৰ খবৰ লওতা যেন কোনোৱে নাই । হিল্লোলৰ মৃত্যুৰ পৰা কিমান দিন, কিমান ৰাতি তাই অনাহাৰে কটালে সেই খবৰ লবলৈ আজি যেন তাইৰ কোনো নাই । ক্ৰমশ দিনবোৰ পাৰ হৈ গল । শ্ৰাদ্ধৰ কাম শেষ হল। হয়তো নিশাৰো জোনাকৰ ঘৰখনত থকাৰ সময় উকলিল । সেয়ে তাই প্ৰভাক কলে
-মা মই হয়তো আৰু এইখন ঘৰত নাথাকিম । দেউতাৰ কাম খিনি শেষ নোহোৱালৈকে হে মই এইখন ঘৰৰ আলহী আছিলো । এতিয়া মোৰ বিদায়ৰ সময় আহিল ।
এজাক ধুমুহাৰ তাণ্ডৱ শেষ নহওতেই আন এজাক ধুমুহা বলিব ললে প্ৰভাৰ মনৰ কলনিত । তাইৰ বুজিব বাকী নাথাকিল নিশাই কিয় এনে সিদ্ধান্ত ললে । নিশাক বুজোৱাৰ ভাষা হেৰুৱাই পেলাইছে তাই । কাৰণ তাইয়ো নাৰী । নিশাক যিদৰে বহু সপোন, আশা দেখুৱাই মাক দেউতাকে এইখন ঘৰৰ বোৱাৰী কৰি পঠিয়াইছে ঠিক তেনেদৰে তাইকো এদিন মাক দেউতাকে তেনেকৈয়ে পঠিয়াইছিল । পাৰ্থক্য মাথো এটাই তাই বিচৰাখিনি পোৱাৰ লগতে এখন সুখৰ সংসাৰ গঢ়িলে কিন্তু নিশা বিফল হল। বহু সময় পিছত তাই উত্তৰ দিলে যোৱাগৈ । সুখী হোৱা । পাৰিলে অহা জনমত মোৰ ছোৱালী হৈ আহিবি । নিশাৰ মূৰত হাতখন থৈ প্ৰভাই কথা কেইটা কৈ থিৰেৰে ৰব নোৱাৰিলে । আঁচলেৰে মুখ ঢাকি ওলাই আহিল । আৰু নিশাই তাইৰ কোঠালৈ গৈ কান্দোনত ভাঙি পৰিল ।
ইতিমধ্যে জোনাকে মাক আৰু নিশাৰ সকলো কথা শুনি আছিল ।সেইদিনা সি খঙৰ ভমকত যদিও নিশাক তেনেকৈ কৈছিল কিন্তু ভবা নাছিল নিশাই যে ইমান সোনকালে এনেকুৱা এটা সিদ্ধান্ত লব । হঠাতে সোমাই অহা দুষ্ট বতাহ জাকে প্ৰচণ্ড খুণ্ডা মাৰিলে তাৰ মনৰ খিৰিকিত । সি থিৰেৰে থাকিব পৰা নাই । এনেতে বাহিৰৰ পৰা সি সোমাই থকা কোঠাটোৰ দুৱাৰত কোনোবাই টুকুৰিয়ালে । সি দুৱাৰখন খুলি দিলে । প্ৰভা সোমাই আহিল । পিন্ধনত বগা সাজ । আউলি বাউলি চুলিটাৰি ( Assamese love story )।
-জোনাক, তই মোৰ সংসাৰখন কিয় শেষ কৰিলি, কিয় ধূলিসাৎ কৰিলি আমাৰ সপোনবোৰ ।
জোনাক তলমূৰ কৰি ৰল। হঠাতে প্ৰভা ক্ৰোধান্বিত হৈ পৰিল । আৰু শুন দেউতাৰাৰ চিতাৰ জুই জ্বলাই তই শান্তি নাপালি চাগে সেয়ে এতিয়াৰে পৰা আৰু এখন চিতাৰ জুই জ্বলাব সাজু হৈ থাক । ধুমুহা গতিৰে প্ৰভা ওলাই গল । জোনাকে দুচকু মুদি দিলে । দুধাৰিৰে বৈ আহিছে তাৰ ধাৰাষাৰ চকুলো । সি বাধা দিয়া নাই । অতদিনে তাৰ মনৰ মাজত থুপ খাই থকা ক্ষোভ, খং অভিমানবোৰ আজি সি চকুলো হৈ ওলাই যাবলৈ দিছে ।
ক্ৰমশঃ
আমাৰ ফেচবুক গ্ৰুপৰ লিংক - SMJ24.facbookgroup
আমাৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - www.SMJ24.facebook page
দিব্য জ্যোতি দত্তৰ ফেচবুক পেজৰ লিংক - Dibya Jyoti Dutta/Fb page
No comments:
Post a Comment